Eluana Englaro heeft ons verlaten. Of, de meningen verschillen. De jongedame kwam op 18 januari 1992 in een permanente coma terecht, een zogenaamde coma vigil, oftewel een 'persisterende vegetatieve toestand', na een zwaar verkeersongeval. Haar vader had al in 1999, tevergeefs, geprobeerd om toestemming te krijgen om haar van de voedingssonde te halen en haar te laten sterven. In oktober 2007 kreeg hij gehoor bij het Italiaanse Hof van Cassatie om een tweede proces aan te vragen. En dan begon het spelletje. Iedereen begon er zich mee te moeien - euthanasie, waar het in feite op neerkwam, ligt dan ook zeer gevoelig in het conservatieve en oerkatholieke Italië. Het Vaticaan was er al als de kippen bij de beslissing van het Milanese Hof van Beroep te veroordelen toen dat op 9 juli 2008 toestemming gaf om Eluana's leven te beëeindigen. Op 13 november kreeg Eluana's vader Beppino, die alles in gang had gezet, ook toestemming van het hoogste gerechtshof van Italië. In februari 2009 vond vader Englaro eindelijk een privé-hospitaal dat Eluana zou begeleiden in haar laatste uren. De Italiaanse premier Berlusconi probeerde er nog een stokje voor te steken door een decreet uit te vaardigen dat de levensbeëindiging van Eluana zou stopzetten. Dat was buiten Berlusconi's meerdere, president Giorgio Napolitano, gerekend, die weigerde een handtekening te zetten onder het decreet, waardoor het land in een constitutionele crisis werd gestort. Berlusconi gooide dan nog wat olie op het vuur met zijn uitspraken (niets nieuw onder de zon). Volgens hem was het moord: hij weigerde een Pontius Pilatus te zijn en ging dan nog een stapje verder (anders zou het Berlusconi niet zijn, natuurlijk) door te beweren dat Eluana nog perfect in staat was om kinderen te krijgen. De Italiaanse media was, op zijn zachtst gezegd, geshokeerd. Op 9 februari 2009 overleed Eluana Englaro. Ze was 38 en had de laatste 17 jaar van haar leven doorgebracht in vegetatieve toestand. Zij is misschien gestorven, maar het euthanasiedebat in Italië is pas begonnen.
maandag 9 februari 2009
Eluana Englaro : Euthanasie in Italië
Eluana Englaro heeft ons verlaten. Of, de meningen verschillen. De jongedame kwam op 18 januari 1992 in een permanente coma terecht, een zogenaamde coma vigil, oftewel een 'persisterende vegetatieve toestand', na een zwaar verkeersongeval. Haar vader had al in 1999, tevergeefs, geprobeerd om toestemming te krijgen om haar van de voedingssonde te halen en haar te laten sterven. In oktober 2007 kreeg hij gehoor bij het Italiaanse Hof van Cassatie om een tweede proces aan te vragen. En dan begon het spelletje. Iedereen begon er zich mee te moeien - euthanasie, waar het in feite op neerkwam, ligt dan ook zeer gevoelig in het conservatieve en oerkatholieke Italië. Het Vaticaan was er al als de kippen bij de beslissing van het Milanese Hof van Beroep te veroordelen toen dat op 9 juli 2008 toestemming gaf om Eluana's leven te beëeindigen. Op 13 november kreeg Eluana's vader Beppino, die alles in gang had gezet, ook toestemming van het hoogste gerechtshof van Italië. In februari 2009 vond vader Englaro eindelijk een privé-hospitaal dat Eluana zou begeleiden in haar laatste uren. De Italiaanse premier Berlusconi probeerde er nog een stokje voor te steken door een decreet uit te vaardigen dat de levensbeëindiging van Eluana zou stopzetten. Dat was buiten Berlusconi's meerdere, president Giorgio Napolitano, gerekend, die weigerde een handtekening te zetten onder het decreet, waardoor het land in een constitutionele crisis werd gestort. Berlusconi gooide dan nog wat olie op het vuur met zijn uitspraken (niets nieuw onder de zon). Volgens hem was het moord: hij weigerde een Pontius Pilatus te zijn en ging dan nog een stapje verder (anders zou het Berlusconi niet zijn, natuurlijk) door te beweren dat Eluana nog perfect in staat was om kinderen te krijgen. De Italiaanse media was, op zijn zachtst gezegd, geshokeerd. Op 9 februari 2009 overleed Eluana Englaro. Ze was 38 en had de laatste 17 jaar van haar leven doorgebracht in vegetatieve toestand. Zij is misschien gestorven, maar het euthanasiedebat in Italië is pas begonnen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Even Rekenen Tarek
1992 + 19 = 2011
1992 + 17 = 2009
Meester Maarten
Arme Berlusconi. Voor één keer heeft hij de Italiaanse wet niet aan zijn eigen goesting kunnen aanpassen. Moeten we nu onze condoléances naar hem sturen? Hij is namelijk 'diep bedroefd'. Is het omdat de jongedame gestorven is of omdat hij de Italiaanse Instellingen niet naar zijn pijpen heeft kunnen laten dansen?
Het arme meisje was al 17 jaar dood. Haar hersenen waren onherstelbaar beschadigd en alleen omdat ze op een machine was aangesloten, is haar vlees niet gaan rotten. Een kat een kat noemen, enzo...
De reden waarom Berlusconi haar wou redden, was trouwens geen misplaatste hoop dat ze ooit nog zou kunnen wakker worden, maar dat ze nog in staat was om kinderen te krijgen (http://scienceblogs.com/pharyngula/2009/02/she_is_in_the_condition_to_hav.php). Wou ie er misschien eerst nog eens over gaan?
Maarten & Tom, excuus, idd 17 jaar, bij deze aangepast.
Berlusconi kennende is alles wat hierboven staat ongetwijfeld juist...
Een reactie posten