Het moet op Pukkelpop in 1996 geweest zijn. Een van de eerste edities die ik meemaakte. Ik herinner mij het concert van Sparklehorse niet meer. Wat me wel voor de geest staat is een man die het podium opgestrompeld komt en zittend (in een rolstoel?) een concert geeft. Ik zit in de zon op het gras, net buiten de marquee en volg het gebeuren vanuit de verte maar let niet echt op.Wat ik toen niet wist was dat zanger Mark Linkous net een eerste zelfmoordpoging achter de rug had: een overdosis waardoor hij in een coma sukkelde, en met zijn benen onder zijn lichaam 14 uur roerloos op de badkamervloer bleef liggen. Vandaar het gestrompel.
Het is pas later dat ik de sombere mooie liedjes met een hoekje eraf van Mark Linkous en Sparklehorse begin te appreciëren. Toen zijn tweede worp ‘Good Morning Spider’ uitkwam moet dat geweest zijn. De slome tederheid van “Maria’s little elbows”, het gemompelde “Pain birds”, het bijtende “Sick of goodbyes” of de ballade voor een verpleegstertje ‘Saint-Mary’. Ook de rauwe eersteling van Sparklehorse – even ademhalen – Vivadixiesubmarinetransmissionplot bleek me achteraf te bekoren. Die weirde cover, die afwisseling van goeie rechttoe rechtaan rock en intiemere momenten…
Achteraf volgden nog ‘It’s a wonderfull life’ waarvoor Linkous ging aankloppen bij Tom Waits, PJ Harvey en de onlangs overleden Vic Chesnutt en Dreamt for light years in the belly of a mountain”. Met “Dark night of the soul” zette hij samen met David Lynch een ambitieus multimediaplan op poten. Maar door allerlei juridisch gehakketak zal dat project misschien nooit verschijnen zoals eerst gepland.
De getormenteerde Mark Linkous heeft het nu dus toch voor elkaar gekregen: een kogel door zijn door migraine en door donkere gedachten geteisterde hoofd maakte een einde aan zijn getroebleerde leven. Sick of goodbyes?? ’t Zal moeten helaas.
Maria's Little Elbows:
Sick of goodbyes:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten