Om 7:00 op zondag 7 december 1941 zat Kermit A. Tyler rustig aan zijn post op het radarinformatiecentrum op Oahu, Hawaii. Hij zat daar al van 4u 's morgens, een uurtje later zou zijn shift eindigen. Dan ineens kreeg hij telefoon vanuit een nabijgelegen radarstation. De soldaten van dienst vertelden Kermit dat er een gigantische blip op hun scherm was verschenen, die hun richting uitkwam. En dan sprak Kermit de woorden die hem onsterfelijk zouden maken: "Don't worry about it."48 minuten later kreeg de marinebasis op Pearl Harbor de eerste golf te verduren van een massale aanval van het Japanse leger. In twee grote golven slaagden 353 vliegtuigen er in om vier slagschepen te kelderen, nog wat kleinere oorlogsschepen te beschadigen of naar de dieperik te sturen, 188 Amerikaanse vliegtuigen te vernietigen en 2.822 Amerikanen naar de andere wereld te helpen.
Kermit dacht dat de blip een groep van 6 B-17 bommenwerpers was, terug op weg naar de basis. Het bleek later om de eerste Japanse aanvalsgolf te gaan.
Hoewel hij later werd vrijgesproken - hij was op dat moment een invaller en had totaal geen training gekregen - bleef Pearl Harbor hem zijn hele leven achtervolgen. Velen namen het hem persoonlijk kwalijk en regelmatig kreeg hij nog kwade brieven in zijn bus. Moderne historici zijn eerder geneigd om te zeggen dat, zelfs al had hij een waarschuwing gegeven, het toch niet zoveel verschil zou gemaakt hebben. Kermit Tyler overleed op 23 januari, het nieuws werd nu pas bekend: hij werd 96.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten