Victor Van Schil : meesterknecht van Merckx

De Belgische wielrenner Victor 'Vic' Van Schil heeft zich op 69-jarige leeftijd gezelfmoord. Van Schil werd geboren op 21 december 1939 te Nijlen. Aanvankelijk was hij diamantslijper van beroep. In 1962 debuteerde hij in het profpeloton bij de ploeg Mercier van de legendarische Fransman Raymond Poulidor. Rond zijn 29ste dacht Van Schil dat hij als "oud peerd" al wat versleten was en rustig zou gaan uitbollen, maar toen kwam het aanbod om bij Faema in dienst van het jonge talent Eddy Merckx te gaan rijden. Door de goede verzorging en professionele trainingen in Merckx zijn ploeg bleek hij er toch nog heel wat jaren tegen te kunnen en hij groeide uit tot één van de belangrijkste en trouwste luitenanten van De Kannibaal die tot en met 1976 aan zijn zijde zou rijden, eerst bij Faema, later bij Molteni. Meteen na zijn aankomst bij Faema hielp hij Merckx aan diens eerste overwinning in een grote ronde, de Giro van '68, en hij zou er ook in elk van de 5 tourzeges bij zijn.

Door zijn rol als geboren knecht kwam Van Schil natuurlijk zelf niet veel aan winnen toe. Toch staan er 13 zeges op zijn palmares. De belangrijksten zijn twee étappes in de Ronde van Spanje (1964 & 1968), de Ronde van Wallonië (1967) en de Brabantse Pijl (1968). Van Schil was een beetje de Leif Hoste van Luik-Bastenaken-Luik, in die zin dat hij er een ton mooie ereplaatsen reed maar nooit won. Zijn beste klassering was 2 keer een tweede plaats in 1966 en 1969. Vooral de editie van 1969 maakt hem onsterfelijk in de wielergeschiedenis. Van Schil was mee met de vroege vlucht. Toen zijn kopman Eddy Merckx vanuit het peloton demarreerde en de kopgroep aan flarden reed, was Van Schil de enige die kon aanpikken. In de slotkilometers kreeg Van Schil het moeilijk maar Merckx wou hem niet losrijden. De meet naderend stelde Merckx voor hem de zege cadeau te doen, maar de gouden knecht wou daar niet van weten daar hij enkel bij de gratie van zijn kopman had kunnen overleven. Hij antwoordde Merckx: "Eddy toch, wat een stomme vraag. Zelfs al mocht ge nu vallen, ik drààg u over de meet!" In zijn opinie was Merckx de beste en verdiende hij de overwinning. Met bijna 10 minuten voorsprong op de 3de schreden ze uiteindelijk hand in hand over de finish met Merckx als eerste (foto links). Het zichzelf wegcijferen voor Merckx beschouwde Van Schil als een eer. In een interview zei hij hierover het volgende: "Mijn eigen overwinningen en ereplaatsen zijn vergeten, maar dat stoort me niet in het minst. De band met Eddy is gebleven. Dat is wat telt voor mij."

In 1977 zette Van Schil een punt achter zijn wielercarrière. Hij opende een goed boerende tenniszaak. Met Merckx en zijn andere ploegmakkers van weleer ging Van Schil nog wekelijks fietsen en daarna een paar pinten pakken. De laatste maanden was hij echter bijzonder depressief omwille van familiale problemen. Hij kwam zijn deur bijna nooit meer uit. Enkel voor de begrafenis van moeder Merckx twee weken geleden maakte hij een uitzondering. Vic Van Schil heeft zich verhangen in de garage van zijn woning aan de Bevelsesteenweg in Nijlen waar zijn vrouw zijn levenloze lichaam heeft aangetroffen.

Hieronder een YouTube-filmpje met archiefbeelden en een interview met de wielerheld zelf.