Günther Rall : Een van de meest succesvolle aces

Günther Rall is overleden. De Duitser was één van de meest succesvolle gevechtspiloten ooit. Met zijn 275 bevestigde overwinningen is hij de derde in het rijtje van de aces. Nummer 1 was zijn landgenoot Erich Hartmann (gestorven in 1993), bijgenaamd 'de Zwarte Duivel' of 'de Blonde Ridder', met 352 overwinningen; op de tweede plaats prijkt nog een Duitser, Gerhard Barkhorn (gestorven in 1983), met 301 overwinningen. Het lijstje van de grootste aces is trouwens bijna volledig Duits.

272 van Ralls overwinningen waren aan het Oostfront. Daarvan waren er 242 tegen Sovjetgevechtsvliegtuigen. In totaal heeft hij 621 aanvalsmissies gevlogen. Hij werd acht keer neergeschoten en werd drie keer gewond. Al zijn overwinningen behaalde hij in de Messerschmitt BF 109.

Ralls eerste overwinning was op 12 mei 1940, tijdens de slag om Frankrijk. Hij zag voorts actie in de Battle of Britain, in de Balkan, aan het Oostfront en tenslotte bij de laatste dagen van het Derde Rijk. Op 28 november 1941 werd Rall neergeschoten. Hij werd uit het wrak van zijn vliegtuig gehaald en eenmaal in het ziekenhuis bleek dat hij zijn rug op drie plaatsen gebroken had. De dokters vertelden hem dat er geen kans was dat hij ooit nog zou kunnen lopen, laat staan vliegen. Een jaar later echter was Rall weer op de benen en weer in de lucht. Het Oostfront was voor hem het ergste: op een bepaald moment hij was de enige overgebleven officier en moest hij het papierwerk voor 20 man doen. Hij sliep gemiddeld 4 uur per dag.

Op 12 mei 1944, toen hij al terug in Duitsland was, werd hij weer neergehaald. Ditmaal werd zijn duim afgeschoten. Hij verbleef de maanden daarop in het ziekenhuis, om behandeld te worden tegen infecties. Rall was ondertussen uitgegroeid tot een levende legende, waar de nazi-propaganda dankbaar gebruik van maakte. De nazi's echter oordeelden dat hij veel te kostbaar was voor het moreel van de bevolking en daardoor werd hij op de grond gehouden. Door zijn verloren duim kon hij trouwens toch niet meer schieten.

Rall werd instructeur. Achteraf zei hij dat dat waarschijnlijk zijn leven gered had, omdat ze in de laatste maanden van de oorlog hopeloos in de minderheid waren tegen de Geallieerden. In de laatste dagen drukte hij zijn leerlingen op het hart om in leven te blijven en geen stunts uit te halen.

Het naoorlogse Duitsland was geen lachtertje voor Rall. Omwille van zijn propagandawaarde in het Derde Rijk, iets waar zijn verslagen landgenoten niet aan herinnerd wilden worden, geraakte hij nergens aan werk. Hij werd bestempeld als 'militarist', hoewel het officieren niet toegestaan was om lid van de Nazi-partij te worden. In 1956 dan ging hij weer terug bij het leger, op aanraden van een oude Luftwaffe-kameraad. Hij bleef bij de Luftwaffe der Bundeswehr tot in 1975.

In 2004 publiceerde hij zijn memoires, getiteld Mein Flugbuch. Op 2 oktober kreeg hij een hartaanval, waar hij twee dagen later aan overleed. Günther Rall werd 91.