Alonso Dantés : El Tanque

Vandaag is José Luis Amezcua Dáz overleden. Hij was een Mexicaanse pro-wrestler (of luchador, zoals ze dat daar plachten te zeggen), beter bekend als Alonso Dantés, oftewel El Tanque (jawel, De Tank). Zijn gloriejaren waren de jaren '60 en '70, toen El Tanque de wereld verblijdde met de voor hem typische moves als daar zijn de No-handed tapatá (eigenlijk iemand als surfplank gebruiken), de Gory Special (iemand tot pulp knijpen) en de Backbreaker Submission (moet ik dit echt uitleggen?). In 1996 werd hij toegevoegd aan de Wrestling Observer Hall of Fame. Hij werd opgevolgd door zijn zonen Apollo Dantés (hier links) en César Dantés. Enkele special moves van zoontje Apollo; de Flying Splash, de Apollo 13 (nudo) en de Northern Lights Suplex... Heel de familie zat er trouwens in, vader Dantés was Al Amezcua, een broer Septiembre Negro, etc... El Tanque werd 65.

Blue: de snookerende hond

We hebben hier op de dodenwakeblog al van alles zien voorbijkomen: eenden met een pijl in hun gat, presidentiële konijnen en dergelijke meer. Maar een snookerspelende hond, dat nog niet. Maar daar komt vandaag verandering in.
De trouwe viervoeter Blue, die het idool werd van menig Brits televisiekijker in de talentenjacht “Britain ’s got talent” is niet meer. De hond, die geweldig goed kon snookeren, is door zijn eigen baas tot moes gereden met een tractor.
Het baasje was er uiteraard niet goed van, en ook de rest van zwakzinnig Groot-Brittannië is in rouw. Zo werd er speciaal voor Blue een speciale doodskist ontworpen door een fan/schrijnwerker.

Ziehier het bewijs:

Midhat Mursi : Chemical al-Qaeda

Midhat Mursi al-Sayid Umar heeft - zoals wel meer gebeurd in zijn beroepsklasse - in Pakistan een iets minder aangename ontmoeting gehad met een (vermoedelijk) Amerikaanse raket. Umar - ook bekend als Abu Khabab al-Masri - was de uit Egypte afkomstige al-Qaeda versie van Chemical Ali (met wat geluk en medewerking van de Amero-Irakezen kan ik die hier ook nog eens bijzetten). Hij was een expert in explosieven en vergif, die - dixit de Amerikanen - honderden militanten trainde in zijn weetjes in een kamp in het Afghaanse Derunta. Umar maakte deel uit van de kring rond Osama Bin Laden waar hij zich voornamelijk bezig hield met het opsporen en vastkrijgen of zelf kweken van wat men zo mooi omschrijft als weapons of mass destruction. Umar was in 2006 al is op het nippertje ontsnapt aan een raketaanval; deze keer had hij wat minder geluk. Hij werd 55.

Wendo Kolosoy : Vader van de Congolese rumba

Antoine Wendo Kolosoy, ook bekend onder zijn stage name Papa Wendo, heeft ons verlaten. Kolosoy wordt beschouwd als de vader van de Congolese rumba; zijn carrière begon in 1943, zijn eerste succes dateert van 1948 met Marie-Louise. Die hit verscheen op een 78-toerenplaat en is tot nader order nog steeds de meest succesvolle Congolese plaat. De overheid (toen nog ons Belgenland) wou de schijf op de index plaatsen en Kolosoy zelfs arresteren. De katholieke kerk had het over 'satanische' krachten; er gingen zelfs verhalen de ronde dat als het lied om middernacht gespeeld gespeeld, de doden zouden rijzen. Marie-Louise werd het eerste panafrikaanse muziekstuk. Zijn Congolese rumba kwam voort uit het mengen van zebola (traditionele ritmes), Cubaanse rumba en Antilliaanse muziek. Kolosoy werd 82.

Pierre Berès : 'De grootste boekhandelaar ter wereld'

De wereld is een icoon van de bibliofilie kwijtgespeeld. Pierre Berès, bijgenaamd Pébé en soms omschreven als de grootste boekhandelaar ter wereld, werd in Stockholm geboren (als Berestov), groeide op in Parijs en begon al vrij vroeg aan zijn verzamelwoede. Op zijn 16e begon hij in boeken te handelen, op zijn 17e leidde hij al een eerste verkoop als 'expert' en op zijn 24 opende hij zijn eigen boekhandel. Tijdens de Grote Depressie van de jaren '30 kocht hij een hoop bibliotheken over van geruïneerde miljardairs en kwam zo in het bezit van onder meer een originele uitgave van Cervantes, alsook enkele meesterwerken uit de Renaissance. Berès had nogal de neiging om ze enkele decennia bij zich verborgen te houden en ze dan ineens op de markt te smijten. Een voorbeeldje; het originele manuscript van Voyage au bout de la nuit van Louis-Ferdinand Céline was spoorloos sinds 1943. In 2001 verkocht hij het voor een recordprijs van €2 miljoen aan de Bibliothèque nationale de France. Hij was bevriend met Matisse en Picasso. In 2005 verkocht hij in totaal 12.000 boeken uit zijn collectie op veilingen (zeldzame edities van villon, Proust, Colette, Rimbaud, Flaubert...); het bracht hem een slordige €35 miljoen op. Reden genoeg om op pensioen te gaan in Saint-Tropez. En passant schonk hij in 2006 nog het handschrift en het geannoteerde exemplaar van La Chartreuse de Palme van Stendhal aan de Franse staat. Berès, die zijn liefde voor het boek ooit omschreef als een 'cosa mentale', werd 95.

Youssef Chahine : The Blazing Sun

De legendarische Egyptische regisseur Youssef Chahine is overleden. Dit monument van de Egyptische filmindustrie, actief sinds de jaren '50, is in het decadente Westen helaas vooral bekend vanwege het feit dat hij de carrière van <Omar Sharif in gang heeft gezet. Edoch, niet getreurd, hier een snelcursus Chahine! Zijn debuut was Baba Amin (1950), een jaar gevolgd door Nile Boy, wat hem meteen zijn eerste uitnodiging voor het filmfestival van Cannes opleverde. Met (1973) liet hij ook zien dat hij niet vies was enig politiek getinte pellicule; de film handelt over de Zesdaagse Oorlog met Israël en klaagt de Egyptische leiders aan. Dat werd dan gevolgd door zijn autobiografisch kwartet, te weten Alexandria... Why? (1978), An Egyptian Story (1982), Alexandria, again and forever (1990) en Alexandria... New York (2004). En mocht u het nu nog niet weten; Chahine is in Alexandrië geboren. Ook in het theater liet hij zijn sporen na, onder meer met een bewerking van Caligula van Albert Camus. In Cairo Station (1958) shockeerde hij zijn landgenoten met het verhaal van een gevallen vrouw die duidelijk de sympathie van de regisseur meekreeg en met de gewelddadige manier waarop ze stierf. Toch is de film nu een klassieker van de Egyptische cinema. Omar Sharif kreeg zijn eerste rol in The Blazing Sun (1954). Ook Dalida verscheen in één zijner filmen, te weten Le sixième jour (1986). Zijn laatste film was Heya Fawda (This is Chaos, 2007), overigens met première op het filmfestival van Venetië. Chahine werd 82.

Randy Pausch : The last lecture

Randolph Frederick Pausch is gestorven. Pausch was een Amerikaans professor in computerwetenschappen die wereldwijd bekend werd met zijn speech The Last Lecture, op 18 september 2007. Die speech zag het levenslicht nadat Rausch in de zomer van 2007 te horen kreeg dat hij zijn pancreaskanker (al ontdekt in 2006) terminaal bleek te zijn. Zijn Last Lecture, getiteld Really achieving your childhood dreams, ging terug op een reeks speeches waarin aan topacademici werd gevraagd om een hypothetische final talk te geven, een soort van pre-lijkrede, met als achterliggend doel: 'What would you try to impart to the world if you knew it was your last chance?'. In zijn Last Lecture sprak hij over onder meer computers en hun evolutie, hoe multi-disciplinaire samenwerkingen uit te bouwen, hoe te werken in groepen en menselijke interactie. Op een bepaald moment begon hij zelfs push-ups te doen op het podium. Zijn Lecture werd een mediahit en katapulteerde Pausch in het centrum van de aandacht. Hij gaf een verkorte versie van zijn speech op Oprah en speelde zelfs een rol in de laatste Strar Trek-film (die in 2009 zal verschijnen); Pausch was een grote fan van de serie. Voor de gegadigden, hieronder is de volledige lecture (iets meer als een uur, maar het is het wel waard...).

Eddie Davidson: spamkoning

Hoewel u Eddie Davidson waarschijnlijk niet persoonlijk kent, hebt u misschien ooit een mailtje van hem gekregen. Spam King Davidson ontsnapte uit de gevangenis waar hij en pleegde zelfmoord, nadat hij eerst zijn vrouw en driejarig kind neerschoot.

Davidson had een bedrijfje – met onderaannemers! – dat gespecialiseerd was in het verspreiden van spam. Met zijn ongewenste commerciële mails lichtte hij wereldwijd honderdduizenden mensen op. Hij liet zich inhuren door bedrijven om een hoop bagger over de informatiesnelweg te vervoeren. Met zijn bedrijfje “Power promotors” maakte hij tussen 2002 en 2006 reclame voor parfums, horloges en andere luxeproducten. Met een netwerk van een tiental computers, en een bestand van miljoenen e-mailadressen, realiseerde Davidson zijn American dream: een winstgevend bedrijfje runnen, zonder een poot te hoeven uitsteken. Toen hij zichzelf een gaatje in het hoofd schoot stond er 3,5 miljoen dollar op zijn rekening.

Voor zijn activiteiten werd Davidson veroordeeld tot ‘amper’ 21 maanden cel en een boete van 715 000 dollar.

Frank Schweihs : "Frank the German"

Francis John Schweihs - in zijn milieu beter bekend als 'Frank the German' - is overleden aan complicaties van zijn kanker. Schweihs was een hitman voor de Outfit, de georganiseerde misdaad in Chicago. Het wordt aangenomen dat hij een hand had in verschillende moorden die soms decennia teruggaan, zoals die op de broers Anthony 'Tony the Ant' Spilotro en Michael Spilotro, Allen Dorfman van de Teamsters Union, een baas van de Outfit, Salvatore 'Sam' / 'Mooney' Giancana, de loanshark Sam 'Mad Sam' DeStefano en een Outfit hitman Charles 'Chuckie' Nicoletti, om er maar een paar op te noemen. In 1989 werd hij veroordeeld tot 13 jaar en één maand cel voor afpersing, maar in april 2005 was hij alweer voortvluchtig, samen met Joseph 'Joey the Clown' Lombardo. In december 2005 liep hij echter weer tegen de lamp. Zijn proces was voorzien voor oktober 2008, maar hij stierf op voorhand. Zijn reputatie bleef legendarisch, zelfs op zijn 78e.

Friedhelm Busse : De hardleerse Duitser

Friedhelm Busse is op 79 jaar naar de eeuwige jachtvelden vertrokken - of, zou ik beter zeggen, het Walhalla (alhoewel). Busse was namelijk gedurende jaren één van de kopstukken van de neo-nazibeweging in Duitsland. De appel viel in dit geval echt niet ver van de boom; vader Busse was al lid van de NSDAP sinds 1920 (ze bestond overigens pas sinds 24 februari 1920, dus vader was er nogal vroeg bij). Friedhelm werd één van de eerste SA-militanten in het 'rode' Ruhrgebied, schopte het vervolgens tot SA-Sturmbahnführer en meldde zich in 1944 vrijwillig bij de Waffen-SS. In 1945 maakte hij deel uit van de 12e SS-Pazner-Division 'Hitlerjugend' en zat in april 1945 als Panzerjäger nog te vechten tegen de geallieerden. Vanaf 1949 zat hij bij de SRP (de Sozialistische Reichspartei, een bont allegaartje van ex-SS'ers, nazi-ambtenaren en NSDAP-aanhangers en had daar de leiding over de Reichsjugend. In 1952 werd de SRP verboden en stapte hij over naar de DRP (Deutsche Reichspartei). Vanaf de jaren '60 engageerde hij zich voor de 'vrijheidsstrijd' van Zuid-Tirol. In '63 werd hij opgepakt omdat hij rondliep met 1 kilo dynamiet. Vanaf dan zat hij in vrijwel elke neo-nazipartij in het naoorlogse Duitsland - die werden om de haverklap verboden en hersticht onder andere namen en werd zo één van de boegbeelden van extreem-rechts. Ook na zijn dood zorgde hij nog voor problemen; op zijn begrafenis had men een Reichskriegsflagge (de vlag in oorlogstijd van onder meer het Derde Rijk) op zijn kist gelegd - alle nazi-symbolen zijn echter bij wet verboden in Duitsland. De vlag werd dan ook terug opgegraven door de Duitse politie. Uiteraard, zoals het hoort bij de begrafenis van een man van het type van Friedhelm Busse, werden er twee 'linksen' in elkaar geslagen op het kerkhof en later, in het Münchense Passau, was er een onderonsje met de plaatselijke politie. Old habits die hard, zoals ze dan zeggen...

Estelle Getty : Golden Girl

Estelle Getty, echte naam Estelle Scher-Gettleman, is het hoekje om. Ze werd vooral bekend door haar rol van Sophia Petrillo in de jaren '80-soap The Golden Girls (1985-1992), een sitcom over vier oude vrouwen die samen in een huis in Florida woonden. Voor haar rol als de Siciliaanse moeder van Dorothy Zbornak (in werkelijkheid was de 'moeder' trouwens een jaar jonger dan haar 'dochter') kreeg ze zelfs een Emmy Award. Ze werd trouwens bijna elk jaar genomineerd voor Oustanding supporting actress in a Comedy Series. In 2003 was er nog een Golden girls reünie op Lifetime tv, maar daar kon ze niet bij zijn omdat ze toen aan haar bed gekluisterd lag door Lewy Body-dementie. Getty werd 84.

Dinko Šakić : Auschwitz op verplaatsing

Dinko Šakić ligt onder de zoden. Šakić was één van de leiders van het leger van de fascisitische Onafhankelijke Staat Kroatië (Nezavisna Država Hrvatska, ofte NDH) gedurende de Tweede Wereldoorlog. Daarnaast was hij ook één van de commandanten van Jasenovac. Jasenovac was het grootste Kroatische concentratie- en vernietigingskamp, opgericht in 1941 en in april 1945 grotendeels vernietigd door de kampbewakers in een poging om het bewijsmateriaal te vernietigen. Het aantal slachtoffers van Jasenovac varieert (al naargelang de bron) van enkele tienduizenden tot bijna 1 miljoen; het stond dan ook bekend als het Kroatische Auschwitz of het Auschwitz van de Balkan. Šakić regeerde het kamp van december 1942 tot oktober 1944. Na de oorlog vluchtte hij naar Argentinië (het favoriete retraiteoord van menig nazi), waar hij rustig van zijn oude dag genoot als baas van een textielfabriek. Daar was hij niet te beroerd om in 1995 nog een interview te geven, met uitspraken als 'Als we mensen neerschoten, was het op basis van de wet', 'Ik ben trots op al wat ik gedaan heb' en uiteraard 'Als men mij vandaag dezelfde taak zou opdragen, zou ik ze opnieuw aanvaarden!'. In 1998 werd hij dan toch gevonden en een jaar later uitgeleverd. In Kroatië werd hij veroordeeld tot 20 jaar gevangenis op grond van de moord op minstens 2.000 mensen tussen mei en november 1944 (Šakić heeft er wel een pak meer op zijn kerfstok). Hij werd nog 86 en stierf in gevangenschap na een slepende ziekte.

Gyorgy Kolonics: Uitgeroeid

De Hongaarse kanokampioen Gyorgy Kolonics is tijdens een training vlak voor de Olympische spelen overleden aan een onverhoedse hartaanval. Kolonics was in zijn discipline een wereldtopper die een indrukwekkend palmares kan voorleggen.
Uit Atlanta bracht hij een gouden (500m) en een bronzen (1000m) medaille mee, vier jaar later tijdens de Olympische spelen in Sydney deed hij dat huzarenstukje nog eens over: goud op de 500 meter individueel en brons op de 1000 meter tweemanskano.
Hij neemt ook nog vijftien wereldtitels mee in zijn graf. Kolonics werd amper 38 jaar en was ook dit jaar een van de grote kanshebbers op een Olympische titel.

Overleden : Friese eend met een pijl in de kont

De Friese mannetjeend (naam onbekend, met dank trouwens aan de heren van Belga voor de titel) die al sinds mei met een pijl in zijn kont rondvloog, is dood. De eend-met-pijl-in-zijn-achterste werd halverwege mei ontdekt. De vogelopvang, dierenambulance en de brandweer gingen vervolgens over tot een collectieve klopjacht op het onfortuinlijke beest, maar zonder resultaat, want ondanks het projectiel in zijn derrière kon de eend blijkbaar nog goed vliegen. edoch, op 13 juli werd hij geklist door drie mannen in de buurt van Leeuwarden. Een dierenarts haalde de pijl eruit, maar het mocht niet baten; "Was hij niet geopereerd, dan was hij sowieso overleden. Het was erop of eronder", aldus vrijwilliger Jaap Tilkema van de Vogelopvang. Tilkema heeft al aangifte gedaan bij de dierenmishandeling; de pijl - met de volle 35cm lengte - wordt in de schietsport gebruikt. Momenteel ligt de eend in de vriezer bij vogelopvang De Fûgelhelling in Ureterp.

Bronisław Geremek : Het Poolse geweten

Bronisław Geremek is vandaag tegen een bestelwagen geknald. Geremek, historicus van opleiding, was vanaf de jaren '70 betrokken bij de Poolse democratische oppositie, nadat hij in 1968 uit de communistische partij was gestapt na de inval van het Warschau-Pact in Tsjechoslowakije. Na het uitbreken van de stakingsgolf op de Lenin-werf in Danzig fungeerde hij als raadgever van het stakingscomité en werd één van de medeoprichters van Solidarność. In de jaren daarop werd hij om de haverklap opgepakt vanwege zijn kritiek op het communistische regime. Na de val van het communisme werd Geremek verkozen in het Poolse parlement en van 1997 tot 2000 was hij Minister van Buitenlandse Zaken. Hij bereidde de toetrede van Polen tot de NAVO en de Europese Unie voor. Toen Polen in 2004 toetrad tot de Unie, werd Geremek Europartlementslid voor de liberale fractie. Hij nam zo afstand van de Poolse politiek, maar liet niet na om de Poolse evil twins Kaczyński, die vanaf 2005 aan de macht waren, te bekritiseren. Vorig jaar nog probeerden de broertjes om Geremek zijn Europees mandaat af te pakken, op basis van een wet die alle publieke figuren verplichtte hun eventueel verleden als medewerker van de communistische geheime diensten openbaar te maken. Geremek weigerde dit omdat omdat hij vond dat de wet indruiste tegen de democratische principes en een nieuwe geheugenpolitie creëerde. Het Poolse grondwettelijke hof stelde dat de wet gedeeltelijk in strijd was met de Poolse grondwet. Geremek werd 76.

Olive Riley : De oudste blogster

Olive 'Ollie' riley is overleden. De Australische vrouw stond bekend als de oudste blogster ter wereld - 107 was ze toen ze begon, zeg nu nog eens dat die oude knakkers niet mee zijn met hun tijd. Op haar weblog, The Life of Riley (http://www.allaboutolive.com.au/) beschreef ze hoe zij de twintigste eeuw had ervaren. Ollie had in ieder geval genoeg te vertellen; ze werd in 1899 geboren in Australië, dat toen nog een kolonie was van Groot-Brittannië, maakte twee wereldoorlogen mee, bracht op haar eentje drie kinderen groot en werkte en passant nog eens als serveerster en boekhoudster. Hoewel haar lichaam soms niet meer mee wou (surprise, surprise), stond ze mentaal nog zéér scherp. In haar laatste entry, op 26 juni, klaagde ze een beetje over een hoest waar ze wat last van had. Ze had ondertussen al meer dan 70 entries op haar blog en ook nog enkele filmpjes op Youtube. Ollie werd 108.

John van Kesteren : Tenor uit Nederland

Dat hollanders, zoals wij het zo mooi plachten te zeggen, hun vocale gave niet altijd misbruiken, merken we bij John van Kesteren. Van Kesteren werd door kenners beschouwd als één van de beste tenoren van de 20e eeuw. Hij zong tot op hoge leeftijd. Zo gaf hij in 2001 in Canada nog een optreden. Van Kesteren werd elektronisch tekenaar bij de PTT, en bleek veel talent voor zang te hebben. Toen hij al optrad in Wenen, Basel en Parijs, bleef hij nog steeds in dienst bij de PTT. Pas in 1950 zegde hij zijn baan op. In 1959 verhuisde hij naar München, waar hij 17 jaar zou blijven. Al snel reisde hij over de hele wereld. De Duitse regering benoemde Van Kesteren in 1965 tot 'Bayerische Kammersanger'. In 1970 werd hij in Nederland benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. In de loop van zijn carrière trad hij op met sterren als Herbert von Karajan, Otto Klemperer en Karl Richter. Hij werd 89.

Bruno Mello : Orfeu Negro

De Braziliaanse acteur Breno Mello, bekend van de film "Orfeu Negro" van de Franse regisseur Marcel Camus, is op 77-jarige leeftijd overleden in Porto Alegre, in het zuiden van Brazilië. De oorzaak van zijn overlijden werd niet bekendgemaakt. Orfeu Negro is de vertaling van de mythe van Orpheus en Eurydice naar een hedendaagse setting tijdens het carnaval van Rio de Janeiro. De film won in 1959 de Gouden Palm op het filmfestival van Cannes. Mello was voetballer bij Fluminese, in Rio de Janeiro, toen hij de makers van de film opviel en ze hem de hoofdrol in de prent aanboden. "Ik was aan het wandelen en een man is me komen vragen of ik films wilde maken. Ik heb 'ja' geantwoord", stelde Mello enkele jaren geleden. De laatste jaren woonde hij alleen in zijn huis in Porto Alegre, waar hij aan zijn autobiografie werkte.

Michael DeBakey : Het eerste kunsthart

De beroemde Amerikaanse hartchirurg Michael Ellis DeBakey is overleden. DeBakey werd geboren als Michel Dagabhi, als zoon van geïmmigreerde Libanese Maronieten. Hij ontwikkelde in zijn carrière tal van methodes om hartpatiënten te helpen en stond aan de wieg van verschillende nu gangbare ingrepen zoals de bypass en medische snufjes zoals de hartlongmachine (waarvan hij het meest essentiële onderdeel uitvond, hoewel dat pas 20 jaar na zijn uitvinding duidelijk werd). In 1966 implanteerde hij als eerste chirurg met succes een kunsthart (volgens sommige verhalen zelfs illegaal). Zoals zijn onlangs ook schielijk overleden Russische collega Fyodor Yglov bleef de oude knakker tot op hoge leeftijd actief in zijn gebied, na een carrière van bijna 75 jaar. DeBakey opereerde meer dan 50.000 patiënten, waaronder heel wat groten der aarde, zoals JFK, Lyndon B. Johnson, Nixon, koning Hussein van Jordanië, de sjah van Iran, Marlene Dietrich en de wandelende vodkafles Boris Yeltsin. Op 31 december 2005 - DeBakey was toen 97 - ging hij zelf onder het mes om een DeBakey Procedure te ondergaan, één van zijn bijdragen tot de medische wetenschap. Hij overleed aan natuurlijke oorzaken, op de gezegende leeftijd van 99.

Gunter Bauweraerts : Peetvader van de Vlaamse folk

Gunter Bauweraerts is gestorven aan een hartaanval. Gunter was één van de peetvaders van de Vlaamse folk. Hij was zelf een begenadigd muzikant (o.a. doedelzak en draailier) en was een vertrouwd gezicht op de Stages voor Traditionele Volksmuziek in Galmaarden en Gooik, waar hij verschillende malen de doedelzaksessies leidde. Met succes bouwde hij de voorbije jaren ook een mooie volksmuziekstage uit in Kalmthout, met zijn vzw Wendel. Hij gaf de muziekmicrobe door aan zijn kinderen. Zoon Harald speelt draailier bij EmBRUN en dochter Jorunn zit in LAÏS. Hij overleed in Saint-Août, een klein idylisch plaatsje vlakbij Saint-Chartier. Bauweraerts werd slechts 55.

Charles Joffe : De man achter Woody Allen

Charles H. Joffe (links op de foto) is gestorven. De Amerikaanse filmproducent is vooral bekend omdat hij, in samenwerking met Jack Rollins, de producer en soms executive producer was van bijna alle films van Woody Allen. In 1977 won hij de Academy Award voor beste film als producer van Allen's Annie Hall. Joffe en Rollins zijn ook verantwoordelijk voor het lanceren van verschillende carrières van bekende komieken, zoals Robin Williams, Billy Cristal en Lenny Bruce. Toen ze Woody Allen in huis haalden, was die nog een onbekende scenarist. Dankzij hen kwam What's new, Pussycat?, zijn eerste film (in 1965), uit. Joffe, die al langer ziek was, werd 78.

Grootste held van Rusland : Despootjes op kop!

Heuglijk (?) nieuws voor alle (foute) dodenwatchers: in Rusland organiseert de media een verkiezing voor de grootste (Russische) held aller tijden. Niet veel soeps, ware het niet dat momenteel de eerste plaats bezet wordt door niemand minder dan Pappa Paranoïa himself, de blijkbaar nog steeds geliefde Jozef Stalin (!) - overigens tot ontzetting van de meeste historici aldaar. In de actie 'Historische verkiezing 2008', uitgaande van de openbare televisie Rossija, het historisch Instituut en het Fonds voor de Publieke Mening, zijn er van de oorspronkelijke 500 kandidaten nog 50 in de race (kijk maar eens op http://www.nameofrussia.ru/). Op de tweede plek staat Vladimir Vysotsky (zowat de Russische Jacques Brel), gevolgd door nog een andere klinkende naam, Vladimir Illyich Ulyanov AKA Lenin. Overduidelijk Sovjet boven op de barre steppen. De actie loopt nog tot september. Benieuwd wie er gaat winnen.

John Templeton: Geld en God

De in Amerika geboren Britse investeerder, zakenman en filantroop Sir John Marks Templeton is vandaag aan de Grote Tocht naar zijn Schepper begonnen. In financiële kringen stond hij bekend als "arguably the greatest global stock picker of the century." Onnodig te zeggen dat hij niet in armoede is gestorven.

Misschien was Sir John bekender als de stichter van zijn Templeton Foundation, een filantropisch instituut dat studiebeurzen toekent aan onderzoeksprojecten die een brug proberen te slaan tussen geloof en wetenschap. Jaarlijks reikt de stichting de Templeton Prize uit, voor "ontdekkingen en doorbraken die de menselijke perceptie van Goddelijke uitbreiden en helpen bij het versnellen van de Goddelijke creativiteit."

Volgense bioloog en militant atheist Richard Dawkins wordt de prijs gewoon toegekend aan wetenschappers "die iets aardigs over godsdienst zeggen." Dawkins, en gelijkaardige denkers zoals PZ Myers, zien de stichting dan ook eerder als een rechtse denktank die het wetenschappelijk project probeert te ondermijnen, door met pseudo-wetenschappelijke termen allerlei religieuze dogma's (Intelligent Design en consoorten) te rationaliseren.

Maar over de doden niks dan goeds, natuurlijk. En volgens mensen die het kunnen weten was John Templeton in de omgang een heel fijne mens.

Dorian Leigh : Het eerste supermodel

Dorian Elizabeth Leigh Parker is overleden. Ze wordt beschouwd als 's werelds eerste supermodel. Het toppunt van de carrière van het Amerikaanse model waren de jaren '40, '50 en '60 van de vorige eeuw. Ze zou de inspiratie geweest zijn voor het door Audrey Hepburn gespeelde personage Jo Stockton in de musical Funny Face (1957) en Holly Golightly, een personage uit Truman Capote's Breakfast at Tiffany's. Na haar jaren als model opende ze haar eigen agentschap in Parijs, maar door de illegale activiteiten van haar vierde man moest ze het opdoeken. Haar privéleven was nogal turbulent; ze trouwde en scheidde vier keer en had twee buitenechtelijke kinderen. Een dochter bij een ski-instructeur (cliché) en een zoon bij een racepiloot. Die laatste werd drugsverslaafde en pleegde zelfmoord op zijn 21e, in 1977, door uit een raam te springen. Na zijn dood werd ze een born-again christian. Ze overleed aan de gevolgen van Alzheimer op haar 91e.

Adelir de Carli : Nearer, My God, to Thee

Vandaag is Adelir Antonio de Carli teruggevonden. De Carli was een Braziliaanse katholiek priester van São Cristóvão wiens beroemdheid voortvloeit uit het feit dat hij vermist geraakte tijdens een poging tot cluster ballooning (kort samengevat: bindt uzelve vast aan een hoop heliumballonnen en laat maar vliegen!) op 20 april 2008. De Carli, overigens een ervaren skydiver, ondernam zijn laatste hemelreis om het geloof uit te dragen en als een vorm van fund raising voor een spiritueel rustoord voor truckers in Paranaguá. Het laatste dat van de Carli gezien werd was dat hij in de wolken verdween, gezeten op een stoel die vasthing aan 1.000 met helium gevulde ballonnen. Hij bereikte een hoogte van 6km (waarmee hij dus nog net in de troposfeer zat; op zeeniveau is de temperatuur daar 15°C, maar met elke km die u omhooggaat daalt die met ca. 6,5°C...) voor alle contact met hem verloren werd. Op 29 april stopte de Braziliaanse marine met haar zoektocht naar de Carli, die al na 8 uur als vermist werd opgegeven. Zijn lichaam werd op 5 juli gevonden door een team van de Braziliaanse petroleummaatschappij Petrobras, op 100km van de kust van Rio de Janeiro. Een tipje van de sluier van waarom de Heer hem in al Zijn goedheid tot bij Hem nam, wordt misschien gelicht door het volgende: de Carli had grondig getraind voor zijn vlucht, tot een cursus jungle survival en bergbeklimmen, maar op een bepaald punt tijdens de vlucht vroeg hij of er iemand nu eens kon uitleggen hoe hij die verdomde GPS moest gebruiken, zodat hij zijn positie kon doorseinen aan een reddingsteam... De Heer heeft de Carli tot Zich genomen in zijn 41e levensjaar.

Evelyn Keyes : Gone with the Wind

Evelyn Keyes is overleden. De Amerikaanse actrice werd vooral bekend door haar rol in de klassieker Gone with the Wind uit 1939, waarin ze de zuster speelde van Scarlett O'Hara. Ze speelde eigenlijk vooral in B-films, maar mocht af en toe ook een grote rol op haar nemen, zoals (naast die in Gone with the Wind) in Mrs. Mike (1949) en The Seven Year Itch (1955), waarin ook Marilyn Monroe op kwam draven. Officiëel ging ze in 1956 met pensioen, maar ze beëidnigde haar carrière pas echt in 1989. Evelyn overleed thuis aan kanker, op 91-jarige leeftijd.

Jesse Helms : Senator No

Vandaag is Jesse Alexander Helms Jr. gestorven; hij was een Amerikaans senator die vooral bekend werd door zijn radicale afwijzing van elk wetsvoorstel dat tegen zijn oerconservatieve principes inging - wat hem de bijnaam Senator No opleverde. Helms begon als journalist en raakte in de politiek betrokken als aanhanger van de Dixiecrats, de conservatieve en pro-segregatievleugel van de Democraten. In 1972 sprong hij op de kar van De Republikeinen en werd zo de eerste verkozen Republikeinse senator voor North Carolina van de 20e eeuw. Helms was de meest conservatieve van allemaal; hij was een tegenstander van de Verenigde Naties en op zijn voorstel werden de bijdragen van de Verenigde Staten aan de VN stilgelegd. Bij elk stemming over een ontwapeningsverdrag was hij er als de kippen bij met zijn onverzoenlijke Njet. Andere slachtoffers van Senator No waren abortus, het homohuwelijk, positieve discrimantie en zelfs de financiële ondersteuning van het onderzoek naar AIDS; volgens Helms hadden mensen met die ziekte het immers volledig aan hun eigen te danken, door hun "deliberate, disgusting, revolting conduct". Homoseksualiteit stond voor hem gelijk met gedenegereerd zijn en homoseksuelen omschreef hij als "weak, morally sick wretches." Ook communisten werden niet gespaard; hij was één van de opstellers van de Wet-Helms-Burton, waarin het Amerikanen wereldwijd werd verboden om zaken te doen met Cuba. Hij was een uitgesproken voorstander van Pinochet en goeie maatjes met Roberto d'Aubuisson, een extreem-rechts Salvadoraans politicus en militair die doodseskaders organiseerde in zijn thuisland, als bijnaam Blowtorch Bob had naar zijn favoriete marteltuig en zijn bewondering voor Hitler niet onder stoelen of banken stak. Ook na zijn pensioen (in 2003) gaf hij niet af; in zijn memoires werd abortus vergeleken met de Holocaust en 9/11. Niks voor niks werd hij beschouwd als de laatste Old South-politicus in de Senaat (hoewel hij wel een paar mooie potentiële opvolgers heeft). Senator No werd 86.

Bozo: death of a clown

De man achter de populaire Amerikaanse clown Bozo is overleden. Larry Harmon, die Bozo bekendheid bracht, stierf aan een hartkwaal. Hij werd 83 jaar.
Harmon was niet de uitvinder van het olijke personage, maar wist het wel aan het grote publiek te verkopen. In de jaren vijftig nam hij de rechten op Bozo en verkocht die door aan televisiestations in de Verenigde Staten.

Aangezien Bozo niet overal tegelijk kon zijn, namen de zenders hun eigen Bozo aan die door Harmon werden getraind. Meer dan 200 clowns werden zo door Harmon uitgestuurd. De Bozo Show liep in de States van 1961 tot 2001 en was daarnaast in bijna elk ander land te zien.

Tussendoortje: De pijp uit met 'Highway To Hell'

'Highway To Hell' van de stevige rockband AC/DC is een veelgevraagd nummer op Australische begrafenissen. In de gangen van begrafenisondernemer Centennial Park in Adelaide schallen steeds vaker rockklassiekers door de luidsprekers.

De christelijke hymnes hebben afgedaan en de iets stevigere songs zijn aan een opmars bezig. Niet alleen AC/DC is populair onder de stervende mens, de rockers van Led Zeppelin scoren ook goed met het ingetogen epos 'Stairway To Heaven'. Beide vallen net buiten de top-10.

Andere aparte nummers zijn 'Ding Dong The Witch Is Dead' uit de film The Wizard of Oz, 'Always Look On The Bright Side Of Life' van Monty Python en 'Another One Bites The Dust' van Queen.Op plaats één en twee van de begrafenissenhitlijst prijken nog steeds 'My Way' van Frank Sinatra en 'Wonderful World' van Louis Armstrong.

Bron: De Standaard

Mel Galley: Gitarist van Whitesnake

Hard Rock in de jaren tachtig, het was een aparte wereld. Lang haar met krollekes, nektapijten, snorren, wijdbeens staan te staan... en vooral lekkere jankende en snerpende gitaarsolo's. Eén van de betere gitaristen uit die tijd, Mel Galley heeft de strijd tegen kanker verloren. De man was amper 60 jaar oud.

Galley speelde van 1982 tot 1984 bij het legendarische Whitesnake, de groep van David Coverdale (Ex-Deep Purple). Hij moest de groep echter verlaten net voor het grote succes eraan kwam omdat hij zijn arm brak bij een ngeval op een -jawel - kermis ergens in Duitsland. Met zijn arm kwam het nooit meer echt goed, maar hij kon toch nog gitaarspelen dankzij "the claw" een speciaal voor Galley ontworpen instrumentje gemaakt met een veer en draad.

Het grootste deel van zijn carrière spendeerde Galley echter bij Trapeze (waar hij weggeplukt werd door Coverdale). Hij speelde ook bij Finders Keepers en Phenomena. Begin dit jaar kondigde Galley aan dat hij niet lang meer te leven zou hebben en nam hij afscheid van vrienden en fans:

"I have been very lucky. I have seen some great bands, and played with many great musicians. And I have enjoyed some tremendous experiences. I am thankful that I can say a proper goodbye to all the friends I have made, who are now rallying round me".

Voor muziek en video: surf even naar 's mans Myspace