Friedhelm Busse is op 79 jaar naar de eeuwige jachtvelden vertrokken - of, zou ik beter zeggen, het Walhalla (alhoewel). Busse was namelijk gedurende jaren één van de kopstukken van de neo-nazibeweging in Duitsland. De appel viel in dit geval echt niet ver van de boom; vader Busse was al lid van de NSDAP sinds 1920 (ze bestond overigens pas sinds 24 februari 1920, dus vader was er nogal vroeg bij). Friedhelm werd één van de eerste SA-militanten in het 'rode' Ruhrgebied, schopte het vervolgens tot SA-Sturmbahnführer en meldde zich in 1944 vrijwillig bij de Waffen-SS. In 1945 maakte hij deel uit van de 12e SS-Pazner-Division 'Hitlerjugend' en zat in april 1945 als Panzerjäger nog te vechten tegen de geallieerden. Vanaf 1949 zat hij bij de SRP (de Sozialistische Reichspartei, een bont allegaartje van ex-SS'ers, nazi-ambtenaren en NSDAP-aanhangers en had daar de leiding over de Reichsjugend. In 1952 werd de SRP verboden en stapte hij over naar de DRP (Deutsche Reichspartei). Vanaf de jaren '60 engageerde hij zich voor de 'vrijheidsstrijd' van Zuid-Tirol. In '63 werd hij opgepakt omdat hij rondliep met 1 kilo dynamiet. Vanaf dan zat hij in vrijwel elke neo-nazipartij in het naoorlogse Duitsland - die werden om de haverklap verboden en hersticht onder andere namen en werd zo één van de boegbeelden van extreem-rechts. Ook na zijn dood zorgde hij nog voor problemen; op zijn begrafenis had men een Reichskriegsflagge (de vlag in oorlogstijd van onder meer het Derde Rijk) op zijn kist gelegd - alle nazi-symbolen zijn echter bij wet verboden in Duitsland. De vlag werd dan ook terug opgegraven door de Duitse politie. Uiteraard, zoals het hoort bij de begrafenis van een man van het type van Friedhelm Busse, werden er twee 'linksen' in elkaar geslagen op het kerkhof en later, in het Münchense Passau, was er een onderonsje met de plaatselijke politie. Old habits die hard, zoals ze dan zeggen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten