Bebe Barron: What dreams sound like

Bebe Barron (echte naam Charlotte Wind), samen met haar man pionier (om niet te zeggen uitvinder) van de elektronische muziek, is op 83-jarige leeftijd overleden. Het echtpaar experimenteerde al in de vroege jaren vijftig met sound en noise die ze distilleerden uit het manipuleren van elektronische circuits. Die geluiden namen ze op met drie bandrecorders en knipten en plakten ze manueel tot een muzikale compositie.

De jaren '50 waren de gouden jaren van de Rock 'n Roll (Bill Haley, de jonge Elvis, Buddy Holly) en elektronische muzikanten waren ware avonturiers in die tijd. Het was zwaar behelpen met het beschikbare materiaal, en het resultaat was niet altijd gegarandeerd. De Barrons werkten soms maanden (of jaren) aan een compositie, waarvan ze zelf niet durfden zeggen dat het muziek was (ze hadden het over 'sound'). Het was John Cage (de muziekkenners onder u weten dat hij één van de groten van de avant-garde is) die de Barrons overtuigde dat ze wel degelijk muziek maakten.

Het echtpaar Barron manipuleerde elektronische circuits om geluiden te genereren. Vervelend: ze slaagden er nooit in om twee keer hetzelfde geluid voort te brengen. De geluiden en patronen die ze genereerden waren onvoorspelbaar, omdat ze steevast het circuit overbelastten en zo kortsluitingen veroorzaakten om geluiden te maken. Die geluiden werden dan opgenomen op een ouderwetse bandrecorder.

Maar het werk was dan nog niet af. Hier begon het werk van Bebe Barron: zij voegde effecten toe aan het geluid: ze speelde de geluiden achterstevoren af, vertraagde en versnelde ze en voegde galm (reverb voor de kenners) toe. Dat alles deed ze aan de hand van 3 recorders. De output van twee bandrecorders werd manueel gesynchroniseerd, en opgenomen met een derde bandrecorder.

Het bekendste werk van de Barrons was de soundtrack voor de Sci-fi classic "Forbidden Planet" uit 1956. Ze baseerden de geluiden voor die film op de karakters van de film. Ieder karakter had zo zijn eigen geluid. De soundtrack werd enthousiast onthaald door de bioscoopganger.: Het geluid dat ze maakten voor de scène waarin het ruimteschip Altair IV landt (zie Youtube-fragment), werd warm onthaald door de bioscoopganger: "The audience broke out in spontanuous applause". De Musicians Union was niet zo geweldig enthousiast over het resultaat en vroeg zelfs aan MGM om in de aftiteling van de film de zin "Electronic music by Louis en Bebe Barron" te vervangen door "Electronic tonalities by Louis en Bebe Barron". Het is ook door druk van de Musicians Union dat de Barrons niet genomineerd werden voor de oscar van beste soundtrack. Maar de geschiedenis gaf de Barrons echter gelijk: muziekhistorici schuwen de grote woorden niet als ze over de soundtrack spreken: "baanbrekend werk", "mijlpaal", "vernieuwend", "nooit eerder gehoord".
De mensen klampten de Barrons na de film aan en vertelden hen dat "the tonalities in Forbidden Planet reminded them of what their dreams sound like"

Wetenswaardig

De Barrons bleven ook in latere jaren actief, en ondanks de uitvinding van synthesizers en ander gesofisticeerder materiaal bleven ze bij hun primitieve techniek (het laatste wapenfeit van Bebe dateert uit 2000, haar man stierf in 1989)

De Barrons bouwden eigenhandig de eerste elektronische muziekstudio ter wereld. Naast hun drie recorders hadden ze een gigantische speaker die zware basgeluiden voortbracht en een oscillator om andere geluiden voort te brengen.

De Barrons namen ook de eerste audioboeken op in hun studio: Henry Miller, Tennessee Williams Anais Nin en Aldous Huxley lazen er voor uit eigen werk.