Samuel P. Huntington is overleden. Huntington was een Amerikaanse politicoloog die wereldfaam verwierf met zijn boek
The Clash of Civilizations and the remaking of the World Order (1996). Dat
magnum opus was een voortzetting van zijn artikel
The Clash of Civilizations? uit 1993, verschenen in
Foreign Affairs. Daarin gaf Huntingt
on zijn visie op de wereldorde na de Koude Oorlog. In tegenstelling tot Francis Fukuyama's
The End of History and the Last Man (1992), dat stelde dat het tijdperk van ideologische evolutie op zijn laatste benen liep en dat de finale vorm van regering voor de deur stond of al bereikt was, argumenteerde de
Clash of Civilizations dat er zich na de val van de Sovjetunie meer en meer gewapende conflicten zouden voordoen, zij het dan niet op ideologische maar eerder op culturele en religieuze basis. In plaats van het kapitalistische Westen versus het communistische Oostblok, zoals het tijdens de Koude Oorlog wa
s, zouden de volgende conflicten zich afspelen tussen 's werelds grote "beschavingen". Huntington gaf er ineens ook bij welke die beschavingen waren: de Westerse, de Latijns-Amerikaanse, de Islam, de Chinese (of Groot-Chinese), de Hindu, de Orthodoxe, de Japanse en de Afrikaanse. De cultuur is dé bron van de komende conflicten, in plaats van de Staat van weleer. Huntingtons waarschuwing dat de Westerse beschaving gedoemd is om ten onder te gaan indien het geen rekening houdt met de nieuwe krachtlijnen, ligt volledig in de lijn van Toynbee, Quigley en Spengler, die gelijkaardige theses naar voren brachten. Zoals wel te verwachten viel, veroorzaakte het boek een storm aan controverse. Huntington werd door zijn critici net niet een oorlogsstoker genoemd, die
The West versus the Rest op een voetstuk plaatste. Wat er verder ook van zij, de
Clash of Civilizations heeft zeker zijn stempel gedrukt op de post-Koude Oorlogsituatie en in de nasleep van 9/11 had iedereen plots opnieuw Huntington in zijn kast staan. Alleen al de karrenvracht aan literatuur die zijn critici en voorstanders produceerden als gevolg van zijn stelling bewijst het belang van Samuel Phillips Huntington. De man werd 81.
on zijn visie op de wereldorde na de Koude Oorlog. In tegenstelling tot Francis Fukuyama's The End of History and the Last Man (1992), dat stelde dat het tijdperk van ideologische evolutie op zijn laatste benen liep en dat de finale vorm van regering voor de deur stond of al bereikt was, argumenteerde de Clash of Civilizations dat er zich na de val van de Sovjetunie meer en meer gewapende conflicten zouden voordoen, zij het dan niet op ideologische maar eerder op culturele en religieuze basis. In plaats van het kapitalistische Westen versus het communistische Oostblok, zoals het tijdens de Koude Oorlog wa
s, zouden de volgende conflicten zich afspelen tussen 's werelds grote "beschavingen". Huntington gaf er ineens ook bij welke die beschavingen waren: de Westerse, de Latijns-Amerikaanse, de Islam, de Chinese (of Groot-Chinese), de Hindu, de Orthodoxe, de Japanse en de Afrikaanse. De cultuur is dé bron van de komende conflicten, in plaats van de Staat van weleer. Huntingtons waarschuwing dat de Westerse beschaving gedoemd is om ten onder te gaan indien het geen rekening houdt met de nieuwe krachtlijnen, ligt volledig in de lijn van Toynbee, Quigley en Spengler, die gelijkaardige theses naar voren brachten. Zoals wel te verwachten viel, veroorzaakte het boek een storm aan controverse. Huntington werd door zijn critici net niet een oorlogsstoker genoemd, die The West versus the Rest op een voetstuk plaatste. Wat er verder ook van zij, de Clash of Civilizations heeft zeker zijn stempel gedrukt op de post-Koude Oorlogsituatie en in de nasleep van 9/11 had iedereen plots opnieuw Huntington in zijn kast staan. Alleen al de karrenvracht aan literatuur die zijn critici en voorstanders produceerden als gevolg van zijn stelling bewijst het belang van Samuel Phillips Huntington. De man werd 81.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten