Jean Simmons : "Oh my life, my love, please die! Oh God, why can't you die?!"

De Britse actrice Jean Simmons is op 80-jarige leeftijd overleden aan longkanker. Simmons maakte haar filmdebuut toen ze 15 jaar was. Haar grote doorbraak kwam er enkele jaren later met Great Expectations (1946) van David Lean. Die legendarische regisseur overtuigde haar om van acteren ook echt haar carrière te gaan maken. Op 19-jarige leeftijd reeds had ze haar eerste oscarnominatie binnen voor haar rol als Ophelia in Hamlet van Laurence Olivier. Daarna verhuisde ze naar Hollywood waar ze gedurende de jaren '50 en '60 uitgroeide tot één van de leading ladies van de cinema. Ze speelde in die jaren aan de zijde van onder andere Robert Mitchum, Gregory Peck, Rock Hudson en Marlon Brando. Met die laatste speelde ze de hoofdrol in de musical Guys and Dolls (1955) en kreeg hiervoor een Golden Globe. Jean Simmons zal waarschijnlijk voornamelijk herinnerd worden omwille van haar vrouwelijke hoofdrol in Spartacus, Stanley Kubricks historisch epos uit 1960. Ze vertolkte hierin de rol van het slavinnetje Varinia dat de love interest werd van Spartacus (gespeeld door Kirk Douglas), en schitterde in deze prent naast grote namen als Peter Ustinov, Laurence Olivier en Tony Curtis. Haar tweede en laatste oscarnominatie kreeg Simmons voor The Happy Ending uit 1969 waarin ze een alcoholische vrouw speelt, terwijl de actrice in die periode zelf ook met een drankprobleem worstelde. Dat was, samen met ongetwijfeld ook een tanende schoonheid, trouwens één van de redenen waarom haar filmcarrière vanaf de jaren '70 in het slop geraakte. Zoals zovele afgedankte moviestars zocht ze haar toevlucht in tv-series. Op het kleine scherm speelde ze onder andere in North and South en maakte ze ook een opgemerkte verschijning als een strenge Starfleet admiraal in Star Trek: the Next Generation.

Hieronder de beroemde afsluitende scène uit Spartacus waarin Simmons als Varinia aan haar geliefde leider der slavenopstand, die ondertussen al aan het kruis genageld hangt, gaat vertellen dat hun pasgeboren zoon geen slaaf meer is en hem smeekt om nu toch maar snel te sterven zodat zijn lijden zou ophouden: