Millvina Dean : De Titanic definitief gezonken

Millvina Dean is overleden. De Britse vrouw was de laatste overlevende van de RMS Titanic, die op 15 april 1912 zonk. Dean was met haar negen maanden tevens de jongste passagier aan boord en heeft dus geen enkele herinnering aan de ramp. Haar ouders besloten in 1912 om te emigreren naar Kansas. De Deans moesten eigenlijk niet aan boord zijn van het luxeschip, maar omdat er een staking was van steenkoolwerkers werden ze verplaatst naar de Titanic en kwamen ze in de derde klasse terecht. Haar vader, Bertram Frank Dean, voelde de botsing van het schip met de ijsberg in de nacht van 14 op 15 april en besloot uiteindelijk om met zijn vrouw en twee kinderen naar het dek te gaan. De kleine Millvina, haar twee jaar oude broer Bertram Vere Dean en hun moeder waren zo bij de eerste passagiers die in de reddingssloepen stapten (in het geval van de Deans was dat Lifeboat 10). Haar vader overleefde de ramp niet en zijn lichaam werd nooit geïdentificeerd. Van de in totaal 2.223 mensen aan boord, stierven er 1.517. Deans broer overleed in 1992 op 81-jarige leeftijd, dag op dag 80 jaar na de ongelukkige ontmoeting van de ijsberg met de Titanic. In haar laatste jaren kampte Millvina met geldproblemen, die opgelost werden door het Millvina Fund, dat speciaal werd opgericht om de laatste overlevende toch nog een financieel zorgloze toekomst te kunnen bezorgen. Ze werd 87. Sinds 2007, na de dood van Barbara Joyce West (die elf maanden oud was toen de Titanic de dieperik inging) was ze de laatste overlevende.

Jafaar Nimeiri : De Sudanese Kameleon

In 1969 namen vijf officieren in Sudan het bewind over. Onder hen Jaafar Muhammad al-Nimeiri, die daarna nog zestien jaar lang de plak zwaaide in het Noord-Afrikaanse land voor hij zelf werd omvergeworpen in een militaire coup in 1985. al-Nimeiri werd voorzitter van de Revolutionary Command Council en begon meteen met een zuivering van al zijn tegenstanders. In juli 1971 overleefde hij een staatsgreep van de communisten - die twee jaar daarvoor nog zijn bondgenoten waren. Zijn volgende triomf kwam in 1972 toen hij er in slaagde om een einde te maken aan de burgeroorlog tussen het islamitische noorden en het christelijk-animistische zuiden, die al sinds 1955 het land verdeelde. Zijn bewind werd meer en meer autoritair en hij kreeg de reputatie van een politieke kameleon, die er altijd in slaagde om zijn rivalen een hak te zetten en radicale maatregelen door te drukken als het nodig was. In 1983 maakte hij echter een cruciale fout door de sharia in te voeren in heel het land, inclusief het zuiden dus, waardoor de door hem in 1972 gestopte burgeroorlog weer in volle hevigheid oplaaide. Deze keer zou hij tot 2005 duren, met ongeveer 1,5 miljoen slachtoffers als resultaat, om van het smuilende conflict in Darfur nog maar te zwijgen. In 1985 was het de beurt aan al-Nimeiri om afgezet te worden, door een volksopstand onder leiding van generaal Sawar al-Dahab. al-Dahab voerde democratische verkiezingen in en Sadek al-Mahdi werd de nieuwe (verkozen) president. Die hield het maar vol tot in 1989, toen de huidige 'president' Omar al-Bashir het spel overnam. al-Nimeiri was ondertussen in ballingschap gegaan in Egypte. In 1999 keerde hij terug (op uitnodiging van al-Bashir) en hernam zijn oude gewoontes door zijn eigen politieke partij te stichten. Die kwam niet van de grond en werd opgeslokt door het politieke vehikel van al-Bashir. al-Nimeiri overleed aan een slepende ziekte. Hij werd 79. De door hem ingevoerde sharia is nog steeds van kracht.

Roh Moo-hyun : President van Zuid-Korea

Roh Moo-hyun heeft zelfmoord gepleegd. De Zuid-Koreaan was tussen 2003 en 2008 president van Zuid-Korea. Voor hij in de politiek stapte, was hij een mensenrechtenadvocaat. In zijn politieke carrière poogde hij het regionalisme van de Zuid-Koreaanse politiek te overstijgen, wat in 2003 beloond werd met zijn verkiezing tot president. Roh was zo dé vertegenwoordiger van de nieuwe 386-generatie in de Zuid-Koreaanse politiek: veteranen van studentenprotesten tegen het autoritaire regime van voorheen, die in hun dertiger jaren waren toen het woord in de mode kwam, in de jaren '80 de universiteiten bevolkten en in de jaren '60 geboren waren. Een groot deel van die 386'ers maakten dan ook deel uit van de kabinetten onder Roh. Over het algemeen was hun beleid assertief en nationalistisch tegenover de VS en Japan en zochten ze toenadering tot Noord-Korea. Ondanks aanvankelijke hoop, viel zijn regering ten prooi aan beschuldigingen van incompetentie, sociale onrust, persoonlijke vetes van de president met de media en - zoals te verwachten viel - diplomatieke spanningen met de VS en Japan. Hierdoor vielen ook veel van zijn grote politieke plannen in het water, zoals een monsterverbond met de oppositie en het verplaatsen van de hoofdstad. In 2009 werd hij genoemd in een omkoopschandaal, wat uiteindelijk leidde tot de ineenstorting van zijn Uri-Partij (en haar opvolger, de Democratische Partij); zijn gedoodverfde opvolger werd niet verkozen en het hele gebeuren markeerde ook nog eens de teloorgang van de 386-generatie. De vele beschuldigingen werden velen rondom hem teveel. Een hele serie zelfmoorden volgde, o.m. de voormalige secretaris van de premier, een burgemeester, een gouverneur en een voormalige baas van Hyundai. Roh Moo-hyun volgde hen door van een gebouw te springen. Bij zijn begrafenis kwam er honderdduizenden opdagen om hun respect te betuigen voor hun voormalige president. Roh werd 62.

Fonske: de dolfijn van de Waaslandhaven

Fonske, de gestreepte dolfijn die sinds 6 mei in de Waaslandhaven vertoefde, is gestorven. Zijn lichaam werd vandaag aangetroffen in het Doeldok. Het werd naar de dienst veterinaire pathologie van de universiteit van Luik overgebracht, waar een autopsie zal plaatsvinden om de doodsoorzaak te bepalen. Dat meldt Dominique Verbelen van Natuurpunt.

Het dier leek het aanvankelijk wel naar zijn zin te hebben in de Waaslandhaven. Zijn acrobatische sprongen lokten heel wat toeschouwers. "Toen hij dinsdag gespot werd in het Doeldok was hij echter lusteloos. Mogelijk was de fysieke aftakeling dan al verder gevorderd", zegt Verbelen.

De dolfijn zwom immers in vijandig milieu rond: zijn lichaam was aangepast aan water met een hoog zoutgehalte, terwijl het water in het dok eerder zoet is. Wellicht werden allerlei infecties hem uiteindelijk fataal. Zijn lichaam vertoonde heel wat open wonden, die mogelijk door het pokkenvirus veroorzaakt werden. (belga/sps)

Wayne Allwine: Mickey mouse ontstemd

Wayne Allwine, de stemacteur die in de voorbije jaren zijn stem leende aan Mickey Mouse is overleden. Hij deed de stem van Mickey Mouse de afgelopen 32 jaar. Wayne Allwine is 62 jaar geworden.

Allwine begon als geluidstechnicus bij Walt Disney en maakte in 1977 zijn debuut als vertolker van Mickey Mouse. Allwine was de derde in die functie. Walt Disney zelf deed Mickey Mouse als eerste, vanaf 1928. Hij hield het twintig jaar vol.

De stem van Allwine is te horen in films als Mickey's Christmas Carol en Who framed Roger Rabbit.

Nice to know: zijn vrouw, Russi Taylor, vertolkt sinds 1986 de stem van Minnie Mouse.

Hierbij een videofragment dat ik zelf niet helemaal heb uitgekeken, omdat het zo - euh - Amerikaans is.

Daniel Carasso: yoghurttycoon

Daniel Carasso, de naam doet bij niemand een belletje rinkelen. Danone daarentegen doet bij iedereen een hele beiaard rinkelen. Het is immers naar Daniel Carasso dat het beroemde yoghurtmerk genoemd werd. Het was ook Carasso die het merk in Frankrijk introduceerde.

Het was papa Carasso die een aantal jaar na de eerste wereldoorlog (in 1919 meer bepaald) yoghurt begon te verkopen. De potjes stonden toen nog niet in stapels van tien hoog in de Carrefour, maar werden netjes in apotheken of zelfs op doktersvoorschrift verkocht. Isaac Carasso koos Danone als merknaam: Danon is het Catalaanse troetelnaampje voor Daniël en de –e werd eraan toegevoegd omdat de Spaanse autoriteiten geen eigennamen toelieten voor merken.

In 1923 begon Carasso aan zijn business-studies in Marseille, waarna hij zich ging specialiseren in de bacteriologie aan het Pasteur-instituut. Met de oprichting van de Societe Parisienne du Yoghourt in 1929 was de grootste yoghurtfabriek ter wereld geboren. De Danonegroep fusioneerde een eerste keer met Gervais (1967) en daarna nog eens met de BSN groep (1972).

Heden ten dage stelt Danone wereldwijd 76 000 mensen tewerk. De groep haalde in 2008 een omzet van 15.2 miljard euro.

Oh ja, dat een yoghurtje gezond zijn, mag blijken uit de leeftijd waarop Carraso stierf. De man werd 103 jaar oud.

Mon Phlips: de vikingvoorzitter van Racing Mechelen

De derby’s tussen Racing Mechelen en KV Mechelen zijn zeldzamer en zeldzamer de laatste tijd, maar doen altijd enorm veel deining ontstaan tot zeker in Bonheiden en Muizen. Eén enkele keer wordt er al eens een woord over gewisseld in café Terminus in Katelijne Waver. Om maar even het belang van deze wedstrijden te schetsen.

De groen-witten van Racing, ondertussen afgezakt naar derde klasse, verloren maandag hun geliefde voorzitter Mon Phlips. De "voorzitter-supporter" van Racing Mechelen verscheen altijd met een groen-witte Vikingshoed op de wedstrijden van Racing. De naam van KV Mechelen kreeg hij niet over de lippen. Steevast duidde hij de stadsrivaal als "Yellow-Red" aan. Hij was geldschieter van de jeugd en sponsor van het eerste elftal.

Phlips stond aan het roer van de nv Phlips, in 1785 opgericht als smidse Metaalbewerking Phlips". In 1961 kwam Edmond Phlips in de zaak. Hij veranderde in 1992 de smidse in een naamloze vennootschap, die zich specialiseerde in metaalconstructies en metaalbewerking.

En kijk, de rivaliteit is ook niet meer wat het geweest is, op de website van KV Mechelen betuigt de eersteklasser zijn medeleven "aan de familie Phlips, de vrienden en de hele Racing-familie."

Velupillai Prabhakaran : Het einde van de Tamil Tijgers

Drie decennia hebben ze het volgehouden, maar de laatste dagen is het officieel en hebben ze het zelf moeten toegeven: de Tamil Tijgers hebben hun guerilla verloren. En niets symboliseert dit meer dan het sneuvelen van Velupillai Prabhakaran, de stichter en leider van de LTTE (Liberation Tigers of Tamil Eelam). Prabhakaran stichtte de Tijgers in 1972 - toen noemden ze nog de TNT, de Tamil New Tigers. Hun doel was de stichting van een onafhankelijke staat voor de Tamil in het noorden en oosten van Sri Lanka. Voor zijn volgelingen was hij een vrijheidsstrijder die vocht tegen de onderdrukking door de Sinhala, de ethnische meerderheid. Voor zijn tegenstanders was hij een megalomane maniak en terrorist. Zijn eerste wapenfeit is in 1975, toen hij de burgemeester van Jaffna naar de andere wereld holp. Die moord is niet de enige waarvan Prabhakaran verdacht wordt; naar het schijnt zou Rajiv Ghandi vermoord zijn op bevel van de Tijgerleider, omdat India in de jaren '80 vredestroepen naar Sri Lanka had gestuurd. Prabhakaran zou een cyanidepil rond zijn nek hebben, om in te nemen in geval van gevangenneming. Dezelfde toewijding aan de zaak verwacht hij ook van zijn strijdkrachten, die volgens sommigen een groot aantal vrouwen en kinderen bevatten. De laatste weken was het leger van Sri Lanka een offensief begonnen om de Tamil Tijgers eens en voor altijd uit te roeien, wat blijkbaar aardig lukt. Prabhakaran en de zijnen hadden alleen nog maar een klein stukje jungle in Noordoost-Sri Lanka in hun bezit - 1,5 km² om precies te zijn. Uit dat laatste bastion probeerde Prabhakaran te ontsnappen in een ambulance. Het regeringsleger stak er echter een stokje voor en schoot hem neer in een hinderlaag. Met de val van de grote leider van de Tijgers is de nederlaag van de rebellenbeweging nu compleet. Hun burgeroorlog kostte het leven aan meer dan 80.000 mensen - en dat is dan nog de officiële schatting, het echte getal zal wel wat hoger liggen. Velupillai Prabhakaran heeft zich nu ook bij hen gevoegd. Hij werd 54.

William Moore : The Shankill Butchers

William "Spud" Moore is gestorven. "Spud" was een Noord-Ierse loyalist die berucht werd als lid van de Shankill Butchers. De Butchers waren leden van een Ulster Volunteer Force (UVF) die zich in de jaren '70 in Belfast bezighielden met paramilitaire activiteiten. Hun stokpaardjes waren nachtelijke ontvoeringen, martelingen en moorden (met als geliefde methode het oversnijden van de keel) van willekeurige leden van de Rooms-katholieke gemeenschap (en ook een paar protestanten). In 1972 kwam Moore in contact met de leider van de Butchers, Lenny Murphy. Hij werkte als taxichauffeur. Vanaf 1975 reed Moore met zijn taxi rond in Rooms-katholieke wijken, op zoek naar potentiële slachtoffers. Als hij die gevonden had, werd de ongelukkige op de achterbank in elkaar geslagen en gemarteld, waarna Murphy hem uit de taxi sleurde en in een steeg de keel oversneed. Sommigen werden zelfs gekozen gewoon omdat ze in de richting van een katholieke wijk stapten. Murphy werd in 1976 gearresteerd, maar gaf de vrije Butchers opdracht om hun macabere werk verder te zetten, onder leiding van Moore (Murphy werd in 1982, vlak na zijn vrijlating, neergeschoten door het IRA, of zelfs door leden van zijn eigen UVF). Al snel ontaardde het geweld en werden ook enkele mede-loyalisten het slachtoffer van hun brutaliteit. Meestal lagen hier onnozele meningsverschillen aan de basis van een moord. Maar op een bepaalde dag ontsnapte er één van hun slachtoffers en werden ze opgepakt. Iedereen bekende, hoewel ze allemaal teveel schrik hadden van Murphy om hem erbij te betrekken. In feburari 1979 kreeg Moore 14 keer levenslang. In 1998 was hij echter weer op vrije voeten dankzij het Goede Vrijdag-Akkoord, ondanks het advies van één rechter die zei dat Moore nooit meer het daglicht mocht zien. Hij overleed uiteindelijk thuis aan wat vermoedelijk een hartaanval was, 60 jaar oud. Zijn laatste jaren bracht hij blijkbaar door met drugshandel.

Hubert Van Es : De Val van Saigon

Hubert Van Es is gestorven. De Nederlandse fotograaf nam een wereldberoemde foto op 30 april 1975 tijdens de Val van Saigon, de inname van de Zuid-Vietnamese hoofdstad door de Vietcong. Een hoop Zuid-Vietnamese burgers proberen uit alle macht nog een plaats te krijgen in een CIA Air America-helikopter, terwijl de stad rondom hun in communistische handen viel. Uiteindelijk geraakten er twaalf of veertien mensen in de Huey; het aangeraden aantal passagiers voor dat model was acht. De onfortuinlijken die geen zitje bemachtigd hadden, bleven nog uren tevergeefs wachten op een andere helikopter. Alhoewel werd aangenomen dat het gebouw op de foto de Amerikaanse ambassade was, ging het eigenlijk om een huis in de benedenstad van Saigon (dat al snel omgedoopt werd tot Ho Chi Minh City), te weten 22 Gia Long Street. Tegenwoordig is het adres 22 Ly Tu Trong Street en mag er niemand op het dak. Voor de kenners: de Nederlander had zijn langste lens gebruikt, 300mm. Van Es zou later nog de Moro-opstand in de Filippijnen en de sovjetinvasie van Afghanistan meemaken, maar hij mocht pas in 1990 terug binnen in Vietnam. Hij overleed aan een beroerte in Hong Kong, waar hij sinds het einde van de oorlog woonde.

Jean-Claude Vangeenberghe: een van ’s lands succesvolste ruiters.

Ruiter Jean-Claude Vangeenberghe is tijdens een jumping in Oekraïne plots overleden. Eerst werd gedacht aan een nekwervelbreuk, maar Vangeenberghe bleek een hartaanval gekregen te hebben. Het resultaat is helaas hetzelfde: hij overleed ter plaatse.

Vangeenberghe was amper 46 jaar. In 2006 ruilde hij de Belgische nationaliteit voor de Oekraïnse. De springruiter uit Kortrijk won tweemaal de prestigieuze Grote Prijs van Aken, het Wimbledon van de paardensport.
Als Belg werd Vangeenberghe 16e op de Olympische Spelen van 1988 in Seoul. Tussen 1995 en 2000 laste Vangeenberghe een pauze in zijn carrière in, om in Moorslede te helpen om het grootste hippische centrum van de wereld te helpen opzetten. Na zijn terugkeer in de jumping in 2003, werd hij opnieuw Belgisch kampioen, na eerdere overwinningen in 1993 en 1994. In 2006 was Vangeenberghe als Oekraïner nog actief op de Olympische Spelen van Peking. Hij haalde er de top-tien met zijn paard Quintus.

Sahan Dosova : Wie is er nu eigenlijk de oudste?

Sahan Dosova is gestorven. Als we haar geboortedatum mogen geloven, zou de Kazakhstaanse vrouw één van de oudsten ooit geweest zijn. Ze werd ontdekt tijdens een volkstelling, toen ze beweerde dat ze op 27 maart 1879 het levenslicht zag - wat haar de volle 130 jaar maakte. Bovendien stond ze ook geregistreerd bij een volkstelling onder Stalin in 1926; toen was ze blijkbaar al 47. Als alle data kloppen - het was vrij gewoon voor mensen bij een volkstelling om zomaar een datum op te geven en er is geen geboortecertificaat - zou ze dus even oud zijn als de gloeilamp, die ook in 1879 het levenslicht zag. Andere beroemde geboorten in 1879 waren ook Albert einstein, Leon Trotsky en Stalin. Ze had tien kinderen, waarvan er nog drie in leven zijn, en was al weduwe sinds haar man sneuvelde in de Slag bij Stalingrad. Sahan beweerde dat ze nog nooit naar een dokter was geweest, nooit snoep at en dat ze een zwak had voor kaas. Volgens haar is het haar humor die haar zo oud liet worden. Tot nader order is de oudste geregistreerde mens ooit nog steeds de française Jeanne Calment, met 122 lentes.

Henry King : Aanklager in Nürnberg

Henry T. King Jr. is overleden. De Amerikaanse advocaat werd beroemd als aanklager op de naoorlogse Nürnbergprocessen voor de Verenigde staten. Zijn opdracht was het voorbereiden van de aanklacht tegen de Duitse generale staf en het oppercommando van het leger (OKH). Prominente figuren waren onder meer Walther von Brauchitsch, Heinz Guderian en Erhard Milch. Von Brauchitsch, het hoofd van de Wehrmacht, ontsprong de dans door op tijd te sterven in oktober 1948, nog voor hij berecht kon worden, en Guderian, de uitvinder van de Blitzkrieg, werd niet vervolgd omdat het tribunaal oordeelde dat zijn daden overeenstemden met die van een professionele soldaat - iets wat niet in goede aard viel bij de Sovjetunie en Polen. Milch, de man die van de Luftwaffe een geduchte oorlogsmachine maakte, kreeg uiteindelijk 20 jaar. Tijdens de processen nam King interviews af met Hermann Göring en Albert Speer. Aan die laatste zou hij een vriend voor het leven overhouden. Volgens King was Speer een eerlijk man en ook de enige die verantwoordelijkheid op zich nam voor zijn daden (de meningen verschillen hier ook over, maar bon). Hij schreef later over Speer dat 'In a technological world, the magic concoction for evil consists of blind technocrats such as Speer led by an evil and aggressive leader such as Hitler.' Als mensen hem vroegen hoe hij het kon volhouden om dagelijks al die gruwelijkheden voor zich te krijgen, was het standaardantwoord steeds 'Scotch'. Na de processen werd hij professor, activist en schrijver en gaf hij lezingen over internationaal recht en oorlogsmisdaden. Zijn invloed was zo groot dat hij omschreven werd als 'the George Washington of modern international law'. In de jaren '90 werkte hij mee aan het Joegoslaviëtribunaal en in 2006 werd hij geïnterviewd voor het docudrama Nuremberg: Nazis on Trial van de BBC. Henry King werd 89.

Fons Brydenbach: op een zucht van brons

Fons Brydenbach, een klinkende naam in de atletiekwereld, is op 53-jarige leeftijd overleden. Twee olympische finales in de 400 meter liep hij en twee keer werd hij Europees Kampioen op zijn favoriete afstand.

In 1976 strandde Brydenbach op 5 honderdsten van het olympisch podium in Montréal. Daarover zei Brydenbach later: “Als ze de nummers 1 en 3, een Rus en een Oost-Duitser nu zouden controleren, dan had ik zeker een medaille gehad.” Vier jaar later stond Brydenbach weer in de finale, en werd hij vijfde.

Brydenbach zelf vond de twee olympische finales echter niet de meest memorabele momenten uit zijn carrière. Dat was de memorial Van Damme in 1977, waar hij de quasi-onklopbare sprintlegende Edwin Moses zijn hielen liet zien. Qua eerbetoon aan zijn verongelukte maatje Ivo Van Damme kon dat tellen.

Brydenbach stopte op vrij jonge leeftijd al met topsport, hij was toe amper 28, maar had een universitair diploma op zak, waarmee hij aan de slag ging bij Janssens Pharmaceutica.

Nice to know: het Belgisch record van Fons Brydenbach op de 400 meter indoor is nog steeds niet gebroken. Dat record is ondertussen 35 jaar oud en was toen goed voor een wereldrecord.

Een terugblik op de olympische daden van Brydenbach

Valentin Varennikov : De laatste Stalinist

Valentin Ivanovich Varennikov is overleden. De Russische generaal en politicus beleefde zijn militaire vuurdoop (letterlijk) in de Tweede Wereldoorlog in de Slag van Stalingrad en hield het helemaal vol tot aan de Slag bij Berlijn, waar hij één van de bevelhebbers was van de troepen die de Reichstag innamen. Na de Tweede Wereldoorlog werkte hij zich rustig naar boven tot hij in 1979 het plaatsvervangend hoofd werd van de Generale Staf van de sovjetunie. In dat jaar vielen de Sovjettroepen Afghanistan binnen. De laatste jaren van dat débacle was Varennikov de persoonlijke vertegenwoordiger van de Sovjetminister van Defensie, die onderhandelingen voerde met de afgevaardigden van de Verenigde Naties, daar aanwezig om de terugtrekking van de Sovjettroepen in 1988-89 te overzien. In 1989 schopte hij het tot opperbevelhebber van de landstrijdkrachten en werd hij benoemd tot de plaatsvervangende minister van Defensie. In 1991 liet hij in augustus nog eens goed van zich horen door zich bij de staatsgreep tegen Mikhail Gorbachov aan te sluiten. Die viel in het water en Varennikov werd gearresteerd. Hij werd voor de rechtbank gebracht en uiteindelijk vrijgesproken in 1994. Varennikov was overigens de enige van de aangeklaagden die weigerde om amnestie te aanvaarden. Daarna zetelde hij in de Duma bij de communistische vleugel. In 2003 sprong hij even over naar de Rodina-partij, een bont allegaartje van nationalisten en linkse groeperingen, maar in 2007 was hij weer terug van de partij bij de communisten. Varennikov was ook één van de meest uitgesproken verdedigers van het Stalinisme; volgens hem was het enkel en alleen aan Stalin te danken dat Rusland een groot land was. De Held van de Sovjetunie - één van zijn vele decoraties - Valentin Varennikov werd uiteindelijk 85.

Dom DeLuise: een groot man alle betekenissen van het woord

Dom DeLuise was in meer dan 1 opzicht een groot man. Groot in afmetingen en groot in het teweegbrengen van vreugde en gelach. He will be missed.” Dat zei regisseur Mel Brooks na het overlijden van één van zijn favoriete acteurs, Dom DeLuise.

DeLuise speelde een rol in de meeste realisaties van Mel Brooks: History of the World, Silent Movie, Blazing Saddles en Robin Hood, Man in tights om er maar enkele te noemen. De omvangrijke acteur speelde vaak aan de zijde van zijn maatje Burt Reynolds. U kan de twee aan het werk zien in The Cannonball Run, Smokey and the Bandit II, The End, en All Dogs Go to Heaven.

DeLuise maakte ook artistiek zijsprongetjes. Zo stond hij af en toe op broadway, schreef kinderboeken, en de twee kookboeken weerspiegelden zijn passie voor alles wat met eten te maken had.

DeLuise werd 75 jaar oud.

Een Fragment uit The history of the world pt.1 met Deluise als Caesar: