Claude Berri heeft de geest gegeven. De Franse regisseur, producent, scenarioschrijver en acteur werd beschouwd als de grootmeester van de contemporaine Franse film. Berri, geboren als Claude Berel Langmann, vloog al bij zijn twee film in de prijzen: zijn kortfilm Le Poulet (1962, uitgekomen in 1965) won in 1966 de Oscar voor de beste fictie-kortfilm. Daarvoor had hij al een bescheiden carrière uitgebouwd als acteur (begonnen in 1953). Zijn beroemdste films waren het tweeluik Jean de Florette en Manon des Sources (beiden uit 1986). Andere bekende namen waren Le Vieil Homme et l'Enfant (1967), Le Mâle du Siècle (1975), Je vous aime (1980) en Germinal (1993). Ook twee Asterix-films kwamen van zijn hand: Astérix et Obélix contre César (1999) en Astérix et Obélix: Mission Cléopatre (2002). De man was in Frankrijk wereldberoemd, daarbuiten ging het echter wat minder. Enkele van zijn films kregen wel een Engelse versie, met als laatste het beroemde en beruchte Bienvenue chez les Ch'tis (2008), dat in de Engelstalige versie Welcome to the Sticks zal heten. Bienvenue chez les Ch'tis werd dé grootste kaskraker van Frankrijk en stootte ineens Titanic van die plek. Naar de lotgevallen van de Ch'tis kwamen meer dan 20 miljoen mensen kijken. En passant schoot de film wel in heel Noord-Frankrijk in het verkeerde keelgat. Les Ch'tis werd opgenomen in Sint-Winoksbergen, in Frans-Vlaanderen, maar iedereen in de film sprak er Ch'timi (een Picardisch patois), wat reacties uitlokte van de plaatselijke Nederlandssprekenden. Jean-Marie Le Penn gooide nog wat olie op het vuur door de hoofdrolspelers af te doen als "Arabieren" (als reden waarom hij de film niet goed vond). Tot nader order blijft Bienvenue chez les Ch'tis echter ongeklopt. Claude Berri werd 74.En hier de trailer van Bienvenue chez les Ch'tis:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten