Met Marc Moulin is een grote naam uit de vaderlandse popgeschiedenis voortijdig heengegaan. De Brusselaar is bij het grote publiek het meest bekend van zijn elektropopperiode bij Telex. Maar Moulin was een duizendpoot die ook radio maakte, columns schreef voor Télémoustique en muziek producete voor andere artiesten.Van jazz…
Jazz was de eerste en grootste liefde van Moulin, hij zette zijn eerste stapjes in de muziekwereld als jazzpianist in de vroege jaren zestig. Op het einde van dat decennium richtte placebo op, een baanbrekend avant-garde jazzgroepje, dat internationale faam verwierf in “gespecialiseerde kringen”. Het grote publiek was nog niet klaar voor het jazzexperiment van Moulin.
… naar elektropop…
Hij dook pas in de jaren zeventig de mainstream in, met zijn tweede groep Telex. Samen met Dan Lacksman en Michel Moers smeet hij zich op de Elektropop en maakte hij vaderlandse klassiekers als “Moskow Diskow” en “Eurovision”. Met dat laatste nummer vertegenwoordigde Telex België op het songfestival in 1980. Onbegrepen en te controversieel, eindigde Telex voorlaatste. De erkenning kwam, zoals dat vaak gaat met grote artiesten, later. Moby, Daft Punk, Pet Shop Boys en Depeche Mode stoppen hun adoratie voor Moulins werk niet onder stoelen of banken.
…en terug naar jazz.
De laatste jaren keerde Moulin terug naar zijn jazzroots. Met “Top Secret”, zijn in 2001 op het vermaarde Blue Note Label verschenen album zette hij die terugkeer in. Zijn laatste plaat “I am You” verscheen begin vorig jaar.
Andere Projecten
Moulin was – vooral in Wallonië – maar ook in Vlaanderen bekend als radiomaker. Eerst voor de RTBF, later voor Radio Cité, een van de grote inspiratiebronnen voor de makers van Studio Brussel. Hij was ook producer van Lio (Amoureux Solitaires, Banana Split,…), het Amerikaanse Sparks, en de populaire Franse zanger Alain Chamfort.
Into the Dark: de jazz-moulin
Euro-Vision op het eurovisie songfestival van 1980
Moskow Diskow, sublieme elektropop
Geen opmerkingen:
Een reactie posten