u dicht wegens sterfgeval. Lucas Van Langendonck, alias Lucas "Van den Amedee", de grote patron, zal nooit meer Scrabble spelen, nooit meer een pint tappen, nooit meer "advies" geven aan zijn klanten. "Horse Ale, dat smaakt toch net hetzelfde als Palm." Met die gevleugelde woorden werd ik geïntroduceerd in de wondere wereld van Lucas van den Amedee. Een discussie van 5 minuten later kon ik hem er dan toch van overtuigen om mij dan toch maar nen Duvel te geven. Omdat er gene Palm was. Maar Horse Ale smaakt toch hetzelfde, aldus.
Want dat was de charme - of de merde, voor 
sommigen - van Café Amedee: het werd als geen ander vereenzelvigd met zijn waard. Alleen Inn't Joor 1 heeft misschien een vergelijkbare status. Kon je de kastelein niet af, kon je er maar beter wegblijven. Sinds 1983 stond hij al achter zijn toog. Er naastkijken ging dan ook nogal moeilijk. U werd bediend door een indrukwekkend bebaarde, vriendelijke betweter die op tijd en stond uw toogpraat onderbrak en zijn wereldvisie maar al te graag met u deelde, of gewoon mee in het gesprek sprong. Als hij niet aan het Scrabblebord zat. Dan kon het wel eens ietsje langer duren voor uw gerstenat voor uw neus verscheen. You love him or you hate him. Onberoerd blijven was evenwel geen optie.
sommigen - van Café Amedee: het werd als geen ander vereenzelvigd met zijn waard. Alleen Inn't Joor 1 heeft misschien een vergelijkbare status. Kon je de kastelein niet af, kon je er maar beter wegblijven. Sinds 1983 stond hij al achter zijn toog. Er naastkijken ging dan ook nogal moeilijk. U werd bediend door een indrukwekkend bebaarde, vriendelijke betweter die op tijd en stond uw toogpraat onderbrak en zijn wereldvisie maar al te graag met u deelde, of gewoon mee in het gesprek sprong. Als hij niet aan het Scrabblebord zat. Dan kon het wel eens ietsje langer duren voor uw gerstenat voor uw neus verscheen. You love him or you hate him. Onberoerd blijven was evenwel geen optie.Naast de legendarische barman waren er natuurlijk ook het beruchte rommelk
ot, de spelletjes en de muziek. Klassieke muziek begeleidde uw cafébezoek, terwijl het merendeel van de aanwezigen verdiept waren in hun overpeinzingen om die tegenstander over dat schaakbord eindelijk schaakmat te krijgen, of om die mineur naar die lastige bom te krijgen op dat strategobord, of nog om die miserie van uw wiesmaat/vijand naar de kloten te helpen (dat deed ik daar toch heel en af en toe). En natuurlijk was er het eeuwige scrabblebord. Met de Van Dale erboven, om toch maar te zien of dat rare woord van uw snoodaard van een tegenstander wel degelijk bestond.
ot, de spelletjes en de muziek. Klassieke muziek begeleidde uw cafébezoek, terwijl het merendeel van de aanwezigen verdiept waren in hun overpeinzingen om die tegenstander over dat schaakbord eindelijk schaakmat te krijgen, of om die mineur naar die lastige bom te krijgen op dat strategobord, of nog om die miserie van uw wiesmaat/vijand naar de kloten te helpen (dat deed ik daar toch heel en af en toe). En natuurlijk was er het eeuwige scrabblebord. Met de Van Dale erboven, om toch maar te zien of dat rare woord van uw snoodaard van een tegenstander wel degelijk bestond.Maar dat is nu dus gedaan. Lucas heeft de deur definitief achter zich gesloten toen hij in Gasthuisberg zijn laatste adem uitblies. "Ik probeer een beetje mezelf te zijn, maar wat is dat: jezelf zijn," was de afsluitende zin van een in 2001 gegeven interview in de Veto, het Leuvense studentenblad (dat u hier op de laatste bladzijde kan lezen: http://www.veto.be/pdf/veto_jaargang_27/veto2715.pdf). Of den Amedee nu nog zichzelf kan blijven zonder zijn bezieler, das een ander paar mouwen.
2 opmerkingen:
Beste Lucas
De laatste tijd kwam ik niet meer zo vaak in je café omdat een echt koude Duvel voor jou geen optie was.
Je had het ultieme woord over politiek, geschiedenis, over film, de fauna en flora, over wetenschap, en natuurlijk over bier en muziek: anders daarover denken was niet aan de orde.
Rose en ik hebben daarnet stilgestaan voor 'den Amedee', we hebben een kaarsje aangestoken en teruggedacht aan die onmogelijke, onvergetelijke mens die je was.
Lieve Lucas, in de hemel gaan ze niet weten waar ze het hebben.
Frans.
Beste Tarek,
Sympathiek dat je een mooie dodenwake hebt gemaakt voor Lucas: voor een stamgast als ik zijn de pagina's die her en der opspruiten over deze merkwaardige man met zijn merkwaardig café, een fijne herinnering. Als je zijn naam googlet en er Nieuwsblad, Standaard of RobTV bijzet, dan zie je dat hij ook door de pers wordt herinnerd.
Ook bedankt dat je mijn foto hebt gebruikt (die met op de voorgrond het mutsje van het lege vat). Een waar compliment.
Ik heb zelf een kort stukje geschreven dat je kan vinden op mijn website. De tweede foto is al van toen hij ziek was en al redelijk was afgevallen. Ik heb hem gemaakt toen hij na de vaststelling van zijn ziekte, het café nog even kon open houden in afwachting van de behandeling. Het was ook de laatste keer dat ik Lucas gezien heb.
Peter.
Een reactie posten