"Sickening, utterly worthless, shameful trash." Dat was het meedogenloze verdict van de filmcriticus Roger Ebert toen in 1979 de prent Caligula op de bioscoopzalen werd losgelaten. Het zou één van de weinige films worden waaruit Ebert ooit wegwandelde - "two hours into its 170 minute length." De "beste" kritiek hoorde Ebert volgens hem van een dame die aan het drankfonteintje stond: "This movie is the worst piece of shit I have ever seen."
De cast was nochtans fenomenaal: Malcolm McDowell (A Clockwork Orange) speelde de getikte Caligula en werd bijgestaan door andere sterren als Peter O'Toole (keizer Tiberius), John Gielgud (Nerva) en Helen Mirren (Caesonia, de laatste vrouw van Caligula). Het addertje onder het gras waren de producenten: Tinto Brass en nu wijlen Bob Guccione. Het script was geschreven door Gore Vidal. Brass was al bekend voor zijn erotisch getinte films en het was dan ook geen verrassing dat er serieus veel bloot in de film voorkwam. Maar ook Guccione nam een paar scènes voor zijn rekening, die iets explicieter waren dan wat ze (zelfs) in de jaren '70 in de mainstream cinema gewend waren.
Bob Guccione was
sinds 1965 de uitgever van het mannenblad Penthouse. Penthouse was opgevat als een concurrent van Hugh Heffner's Playboy, maar iets meer down to earth. In de beginjaren van het blad zat Guccione zonder geld en nam hij zelf het merendeel van de fotoshoots voor zijn rekening. Maar Penthouse groeide fenomenaal en al snel zwom Guccione in het geld. En dat geld pompte hij ook in Caligula. De "historische" film begon nog op het gemak (zelfs als je de orgiescènes op het eiland Capri wegdenkt, waar Peter O'Toole de syphiloïde keizer Tiberius vertolkt), maar naarmate de minuten verstreken, werd de prent explicieter. Malcolm McDowell ramt op een bepaald punt zijn arm in de aars van een bruidegom, de helft van de cast wordt verkracht, gecastreerd of vermoord (of alledrie) en in de finale loopt het helemaal de spuigaten uit en wordt het eigenlijk gewoon porno met een zweem van kunstzinnigheid. Newsweek Magazine vatte het allemaal nog eens mooi samen met de kritische reflectie dat Caligula "a two-and-a-half-hour cavalcade of depravity that seems to have been photographed through a tube of vaseline" was. Met dank aan Bob Guccione, die de "stevigste" scènes voor zijn rekening nam. Er zijn nog verschillende versies van de film in omloop, met als kers op de taart de uiterst zeldzame onuitgebrachte versie van Gucccione himself, 210 minuten lang, die nog officieus in Cannes getoond werd.Guccione trok het zich allemaal niet aan. Slechte reclame is immers ook reclame, zo zal hij gedacht hebben. In zijn latere jaren kreeg hij het nog wat hoger in zijn bol en maakte hij zelfs plannen voor de bouw van een kerncentrale - die nooit het levenslicht zag. De populariteit van Penthouse daalde echter altijd maar, ondanks inspanningen van Guccione om toch maar weer uit het slop te geraken, zoals een tevergeefse poging om Monica Lewinsky voor zijn fotolens te krijgen. Het mocht allemaal niet baten, in 2003 ging het blad bankroet en trad Guccione af als voorzitter van Penthouse International, Inc. Hij kreeg longkanker en dat deed hem uiteindelijk de das om. Bob Guccione overleed twee dagen voor zijn tachtigste verjaardag.
De Trailer zegt al genoeg:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten