Alex Higgins : The Hurricane

De Noord-Ierse snookerspeler Alex Higgins is op 61-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van keelkanker. Higgins werd in 1949 geboren in Belfast waar hij op 11-jarige leeftijd in een plaatselijke pub begon met snookeren. Al snel kwam zijn gigantisch talent aan de oppervlakte. Op 16-jarige leeftijd reeds maakte hij zijn eerste '147', de maximumbreak. In 1972 werd hij professional en nam hij voor het eerst deel aan het wereldkampioenschap. Dit werd meteen een gigantisch succes: hij won het toernooi door in de finale John Spencer te verslaan met 37-32 en zodoende op dat moment als 22-jarige de jongste wereldkampioen ooit te worden.

Ondanks zijn ongebruikelijke keu-actie (met veel bewegingen van het lichaam die helemaal niet waren zoals het volgens het boekje moet) was hij echter bijzonder efficiënt in het potten van ballen en bovendien deed hij dat aan een bijzonder snel tempo, dit in tegenstelling tot zijn tijdgenoten die stuk voor stuk tergend traag speelden. Hierdoor kreeg Higgins de bijnaam 'The Hurricane'. Zijn gezwinde manier van spelen gecombineerd met zijn uitermate charismatische persoonlijkheid maakten Higgins al snel enorm geliefd bij de toeschouwers. Het publiek identificeerde zich met de Noord-Ierse man van het volk die naast de snookertafel constant stond bier te zuipen en sigaretten te paffen (wat trouwens ook de regel was in die dagen vermits de tabaksfabrikanten de hoofdsponsors waren van alle toernooien en de spelers dan ook gretig aanzetten om zoveel mogelijk te roken.) Hij was een publiekstrekker die de sport miljoenen nieuwe fans bezorgde en werd de ongekroonde zogenaamde 'people's champion'. In deze rol zou hij trouwens later opgevolgd worden door latere crowd favourites als Jimmy 'The Whirlwind' White en Ronnie 'The Rocket' O'Sullivan. Die laatste zei over Higgins: "The way he played at his best is the way I believe the game should be played. It was on the edge, keeping the crowd entertained and glued to the action."

Higgins absolute moment de gloire kwam er in 1982 toen hij voor de 2de keer wereldkampioen werd. In de finale won hij met 18-15 van zijn grote rivaal, de snookerlegende Ray Reardon. Maar het was vooral de halve finale tegen een jonge Jimmy White die de snookergeschiedenis inging. In het voorlaatste frame stond Higgins op de rand van de uitschakeling om vervolgens een 69-break te maken die volgens de meeste kenners de beste break is die, vooral gegeven de extreme druk van de omstandigheden, ooit werd gemaakt. Naast zijn twee WK-zeges was Higgins tijdens zijn carrière ook twee keer verliezend finalist op het WK en won hij ook nog een reeks andere belangrijke toernooien.

Na 1982 ging het met Higgins bergaf. Hij was altijd al een hevige drinker geweest tijdens de wedstrijden maar nu stond hij vaak zat aan tafel. Tussen frames door ging hij in het toilet geregeld een lijntje coke snuiven. Hij begon zijn imago van rebel en 'bad boy of snooker' echt wel te verzilveren toen hij een referee een kopstoot verkocht aan tafel en enkele jaren later een toernooidirecteur een boks in de maag uitdeelde. Daarnaast bedreigde hij zijn Noord-Ierse teamgenoot Dennis Taylor tijdens een landenkampioenschap met de dood. Na een eerste scheiding liep ook zijn tweede huwelijk op de klippen. Goeie resultaten aan in toernooien waren schaars geworden. Toch bleef Higgins onveranderd populair bij de snookerfans.

The Hurricane zal herinnerd worden als één van de meest getalenteerde snookerspelers uit de geschiedenis en als de man die het stoffige karakter van de sport oppoetste en er een hele lading nieuwe fans verknocht aan maakte. Zesvoudig wereldkampioen Steve Davis drukte het als volgt uit: "He was a rebel. But to the wider public he was a breath of fresh air that drew them into the game. He was an inspiration to my generation to take the game up. I do not think his contribution to snooker can be underestimated."

Alhoewel Higgins tijdens zijn carrière meer dan 3 miljoen pond had verdiend, was hij bijna constant blut en leefde hij in zijn latere jaren een armoedig bestaan. Het grootste deel van zijn geld had hij verloren door te gokken op paardenraces, en daarnaast had hij ook genoeg poen gespendeerd aan alcohol, drugs, vrouwen of anderszins gewoon verbrast. De vergelijkingen met zijn vriend en stadsgenoot George Best waren alomtegenwoordig. Hij hield wel nog steeds erg veel van snooker, en speelde nog steeds exhibitiematchen tegen andere voormalige grootheden van de sport wanneer zijn gezondheid het toeliet. Daarnaast hing hij meestal rond in pubs in Belfast waar hij voor geld frames speelde tegen om het even welke caféganger die graag eens een frame wou spelen tegen de levende legende en er geen probleem mee had om uiteraard vrijwel steeds zijn geld kwijt te zijn aan de Noord-Ierse nationale held. In 1998 reeds was er bij Higgins slokdarmkanker en keelkanker vastgesteld. Het advies van zijn dokters om dringend te stoppen met roken sloeg de levenslange kettingroker in de wind. Alex 'Hurricane' Higgins stierf alleen op zijn sociaal appartementje in Belfast waar hij zaterdag dood werd aangetroffen in zijn zetel.

Hieronder die fameuze 69-break tijdens het voorlaatste frame van de halve finale op het WK 1982, algemeen beschouwd als de beste in de snookergeschiedenis.