Laurent Fignon : Le Professeur

De Franse wielrenner Laurent Fignon is op 50-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van alvleesklierkanker. Geboren in een arbeidersgezin in Parijs, stond een piepjonge Fignon voor het eerst aan de start van de Tour de France in 1983 bij de ploeg Renault-Elf, en dan enkel omdat hun onbetwiste kopman en viervoudig tourwinnaar Bernard Hinault geblesseerd was. Alhoewel het aanvankelijke plan van de ploeg Renault erin bestond om dan maar voor ritzeges te gaan, bleek de tweedejaarsprof Fignon halverwege de Tour 2de te staan in het klassement. Toen leider Pascal Simon er dan nog eens bij ging liggen, zijn schouderbeen brak en enkele dagen later in de gele trui moest opgeven, lag de weg open en kon Fignon meteen zijn eerste tourzege binnenhalen. De 22-jarige Parisien was hiermee de jongste tourwinnaar sinds 1933. Het volgende jaar tijdens de Tour van '84 vernederde hij de tegenstand compleet en won hij de Tour met meer dan 10 minuten voorsprong op Hinault. Fignon leek op weg voor een lange dominante periode maar blessureleed en met name knieproblemen beslisten er anders over. De enige keer dat Fignon nog meespeelde voor de eindoverwinning in La Grande Boucle was in de legendarische Tour van 1989. Toen begon hij aan de laatste tijdrit met 50" voorsprong op zijn dichtste belager Greg Lemond en leek het dus een formaliteit om zijn derde tourzege binnen te halen. Lemond pakte echter als eerste wegwielrenner ooit in deze tijdrit uit met een triatlonstuur -en helm en reed onwaarschijnlijk genoeg zijn hele achterstand nog dicht. Lemond won die Tour uiteindelijk met een luttele 8 seconden voorsprong op Fignon, de kleinste overwinningsmarge in de tourgeschiedenis.

Naast zijn eindzeges in de Tour de France won Laurent Fignon ook nog de Giro d'Italia ('89), twee keer Milaan-Sanremo ('88 & '89), de Waalse Pijl ( '86), het Frans Kampioenschap ('84), 9 touretappes en nog een karrenvracht andere zeges. Fignon was niet meteen de lieveling van het Franse publiek. Daarvoor kwam hij te afstandelijk over en hij had bovendien de naam een intellectueel te zijn. Deze reputatie dankte hij in grote mate aan zijn aparte uiterlijk met blonde paardenstaart en rond brilletje. Zijn bijnaam was dan ook 'Le Professeur'. Fignon was trouwens ook wel gewoon een intelligent man, met een scherp koersdoorzicht, en bijzonder grappig bij momenten. Die kwaliteiten kon hij de laatste jaren uitspelen als analist tijdens de wieleruitzendingen van France Télévision. In de maand juli van dit jaar, toen de kanker hem al stevig in de greep had, gaf Fignon met een bijzonder hees en broos stemgeluid nog plichtsbewust commentaar bij de exploten in de Tour, zijn degelijke en plezante analyse een welgekomen afwisseling voor Wuyts, Steels en andere De Cauwers. In 2009 publiceerde Fignon zijn autobiografie Nous étions jeunes et insouciants. Hij gaf toe tijdens zijn carrière doping gebruikt te hebben maar geloofde niet dat dit aan de oorzaak zou kunnen hebben gelegen van de kanker die hem in zijn latere leven zo zwaar getroffen heeft. Misschien zal Laurent Fignon, tragisch genoeg voor hem, bekender blijven omwille van zijn groteske verlies in 1989 dan om zijn twee tourzeges en al zijn overwinningen samen, maar in ieder geval nemen we afscheid van een zeer groot wielermonument.