In 1972 kwam Last Tango in Paris van Bernardo Bertolucci in de zalen. De film ging over een weduwenaar die in Parijs een anonieme seksuele relatie begint met een vrouw die op het punt staat om te gaan trouwen. De afspraak is dat geen van beide ook maar enige persoonlijke informatie met de ander deelt, zelfs geen naam. De aflijvige Marlon Brando speelde de weduwenaar, de toekomstige bruid was weggelegd voor Maria Schneider. De film was één en al controverse, met de boterscène als grootste shockeffect, zeker in 1972.
Schneider zei later dat ze zich soms verkracht voelde, zowel door Brando als door Bertolucci. Brando zou pas vijftien jaar later terug praten met de Italiaanse regisseur. Nochtans was ze zelf niet helemaal vrij van controverse. De jaren '70 waren niet haar beste jaren. Ze beweerde van zichzelf in 1974 dat ze 'bisexual complete' was en dat ze al met vijftig mannen en twintig vrouwen de lakens had gedeeld. Marihuana, heroïne, cocaïne, allemaal geen probleem voor de Française, met een paar overdosissen en een zelfmoordpoging erbovenop. In 1976 verliet ze de set van Caligula (ook al niet vies van wat naakt, om het zacht uit te drukken) om naar een mentaal hospitaal in Rome te gaan, samen met een andere vrouw die ze als haar minnares omschreef.
Vanaf de jaren '80 kwam ze weer terug op het rechte pad en tot 2008 verscheen ze nog op het witte doek. De laatste tango bleef haar echter heel haar leven achtervolgen. Ze overleed aan kanker, 58 jaar oud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten