97 doden. Dat is de voorlopige balans van de crash van een Poolse Tu-154. Het gebeurt helaas wel meer dat er een vliegtuig naar beneden dondert, maar op dit specifieke vliegtuig zat het grootste deel van de Poolse regering, die op weg was naar de herdenking van Katyn, waar in 1940 de massamoord op Poolse officieren plaatsvond. Polen is nu bijna politiek onthoofd. Slachtoffer nummer 1 is de Poolse president, Lech Kaczyński.
Samen met zijn identieke tweelingbroer Jarosław vormde hij in 2006-2007 een unieke tandem op het Europese politieke toneel. Waar Lech sinds 2005 de Poolse president was, diende vlak onder hem, als zijn eerste minister, zijn broer Jarosław. Los van de potentiële protocollaire problemen die een identieke tweeling als top van de Poolse regering met zich kon meebrengen - hou ze maar eens uit elkaar - ontpopten de twee broertjes zich voor het Europese establishment al snel als een soort van evil twins.
Vers vanonder de rode bot van de Sovjetunie, stapte Polen al snel mee in de Europese Unie. Maar dan kwam in 2005 Lech Kaczyński aan de macht en gingen de poppen al snel aan het dansen. De nieuwe president was op zijn zachtst gezegd een nationalist, die vurig overtuigd was van het Poolse gelijk. En de Polen vonden het geweldig. De rest van Europa zat met de handen in het haar.
Kaczyński was in 2002 burgemeester van Warschau geworden, een eerste stap naar het hoogste ambt. Daar liet hij al van zich horen door zich voor de doodstraf uit te spreken en blijk te geven van een extreem zwaar geval van homofobie. De jaarlijkse gay parade in de stad verbood hij gewoon, omdat het de "homoseksuele levensstijl" zou promoten. Het klonk bijna of heel Warschau homo zou worden. Tegendemonstraties gingen wel, zoals in 2005, met de "Parade van de Normaliteit". Kaczyński had ook een grondige hekel aan Duitsers (wat ergens wel terecht was, gezien het gezamenlijke verleden van de beide landen, maar onder Kaczyński liep het wel de spuigaten uit).
Als president wierp hij zich op als de Poolse De Gaulle en eiste hij een grondige hervorming van de republiek. Maar het was vooral op het buitenlandse toneel dat hij "schitterde" en het enfant terrible van de Unie werd. Al snel lag hij met Rusland in de clinch over aardgas, vlees en groenten. De Duitsers joeg hij tegen zich in het harnas door constant te verwijzen naar de Tweede Wereldoorlog, zelfs al was die ondertussen al 60 jaar gedaan. Kaczyński dreigde zelfs om het grensverdrag met Duitsland te herzien.
Vanaf 2007 moest hij zijn politieke aartsrivaal Donald Tusk tolereren als eerste minister. Ook met hem ging de president geregeld de boksring in. Tot een dichte mist een einde maakte aan het leven van de president. Met hem stierven onder meer de chefstaf van het Poolse leger, de gouverneur van de centrale bank en de crème van de Poolse historici. Tusk barstte in tranen uit toen hij het nieuws hoorde.
Lech Kaczyński werd 60.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Polen is in rouw... lijkt me toch nt echt een verlies, zo'n rechtse rakker;
zal mijn teveel sociaal geëngageerd redeneren wsl.
Een reactie posten