vrijdag 30 mei 2008

Joseph Pevney

Vandaag namen Trekkies wereldwijd afscheid van Joseph Pevney, Amerikaans film- en televisieregisseur. Hij stierf op 18 mei, maar het overlijden werd vandaag pas bekend gemaakt.

Pevney was bekend als regisseur van enkele van de meest beroemde afleveringen van de originele Star Trek-serie, zoals City on the Edge of Forever, Amok Time, Arena en vooral The Trouble with the Tribbles. Die laatste wordt doorgaans beschouwd als de grappigste Star Trek-episode ooit.

Pevney werd 96.

Lorenzo Odone : Lorenzo's Oil

Lorenzo Michael Murphy Odone is net één dag na zijn dertigste verjaardag gestorven. Een beetje vroeg, zou u zo denken, ware het niet dat Lorenzo leed aan ALD (Adrenoleukodistrophie), een zeldzame ziekte die leidt tot hersenschade, falen van de bijnieren en uiteindelijk de dood. De Amerikaanse jongen werd wereldberoemd door de wanhopige queeste van zijn ouders, Augusto en Michaela Odone, naar een geneesmiddel. ALD wordt nog steeds als ongeneeslijk beschouwd en de dokters voorspelden dat de jongen met moeite zijn tienerjaren zou halen, laat staan overleven. Hij was 6 toen de diagnose werd vastgesteld - ze gaven hem nog 2 jaar. Zijn ouders weigerden het te aanvaarden en en kwamen op de proppen met een combinatie van olieën als behandeling voor zijn ziekte - waardoor hij nog tot zijn 30e kon verderleven, 22 jaar langer dan voorspeld. Het gezin Odone werd onsterfelijk gemaakt op het witte doek in Lorenzo's Oil (1992), met Nick Nolte, Susan Sarandon en Zack O'Malley Greenburg. Lorenzo's moeder was al in 2000 gestorven; zijn vader heeft al laten weten dat hij terugkeert naar zijn geboorteland Italië om een boek te schrijven over zijn zoon. Lorenzo was de oudste ALD-patiënt ooit.

dinsdag 27 mei 2008

Franz Künstler : De laatste soldaat van de keizer

De veteranen van de Eerste Wereldoorlog vallen bij bosjes. Vandaag was het de beurt aan Franz Künstler, de laatste veteraan van het Oostenrijks-Hongaarse leger en tevens de allerlaatste soldaat die voor de Centrale Mogendheden gevochten heeft (de alliantie tussen Duitsland, Oostenrijk-Hongarije en het Ottomaanse rijk). Hij werd in 1900 geboren in Soost, dat toen nog tot het koninkrijk Hongarije behoorde (nu Roemenië). In februari 1918 werd hij ingelijfd bij het Oostenrijks-Hongaarse leger voor een opleiding bij een veldartillerieregiment (HFKR 5. k.u. Feldkanonen-Regiment/5. honvéd tábori ágyúsezred) om daarna tot november 1918 aan het Italiaanse front te worden ingezet. Na de oorlog vocht hij tegen de communisten; hij zou tot 1921 in het leger blijven. Ook in de Tweede Wereldoorlog zag hij actie, ditmaal in het Hongaarse leger; in 1942 diende hij 6 maanden als koerier in de Oekraïne. Hij weigerde voor de Hongaarse Pijlkruisers te gaan vechten (de Hongaarse nazi's), wat hem bijna de kogel opleverde. In 1945 werd hij opgepakt als Duitser, vluchtte hij naar Oostenrijk, maar werd daar onderschept door de Amerikanen en teruggestuurd naar Hongarije. In 1946 werden hij en zijn vrouw, samen met andere ethnische Duitsers, uit Hongarije gezet. Zijn zoon Franz (jr.) zou hij pas in 1952 terugzien; hij zat tot dan in Russische krijgsgevangenschap. Tot aan zijn dood op de gezegende leeftijd van 107 leefde hij in het Duitse Niederstetten (Baden-Württemberg), waar hij gids was in een museum. In een interview in 2008 deed hij nog de volgende uitspraken over de beste regeringsvorm: "Ich habe die Monarchie, die Diktatur, den Kommunismus und die Republik erlebt und kann ohne Bedenken sagen: Die Republik ist das Beste, weil man wählen kann, wen man will. " En uiteraard over het belangrijkste in het leven: "Ich war ein schöner Kerl und hatte viele Frauen. Wichtiger aber ist es, eine gute Ehefrau zu haben, mit der man das ganze Leben teilen kann."
De Eerste Wereldoorlog eiste 10 miljoen doden en nog eens 21 miljoen gewonden. Künstler overleefde ongeveer 4 medesoldaten van de Centrale Mogendheden, waarvan er 922.000 alleen op het conto van Oostenrijk-Hongarije staan. Er leven nu nog 11 veteranen van de Groote Oorlog.

maandag 26 mei 2008

Manuel Marulanda : Tirofijo schiet niet meer

Het is een waar annus horribilis voor de FARC; Manuel Marulanda Vélez, bijgenaamd 'Tirofijo' ('Trefzeker'), omdat hij zo goed overweg kon met allerhande vuurwapens, is namelijk het hoekje omgegaan. Marulanda - echte naam Pedro Antonio Marín Marín, zijn nom de guerre had hij aangenomen ter ere van een overleden vakbondsleider - was de stichter en leider van de Colombiaanse FARC. De FARC werd geboren uit La Violencia, de periode van ruwweg 1948 tot 1958 die begon met de moord op de Liberale partijleider Jorge Eliécer Gaitán en wat eigenlijk neerkwam op een semi-burgeroorlog tussen liberale en conservatieve krachten. Marulanda, die uit een Liberale familie stamde, werd toen communist en kwam samen met andere familieleden in opstand na Gaitáns dood. Na La Violencia trok Marulanda zich terug op het Colombiaanse platteland, waar hij in 1964 werd weggejaagd door Operatie Marquetalia, wat leidde tot het oprichten van het Bloque Sur (het 'Zuidelijke Blok'), een voorloper van de FARC die in 1966 officiëel het levenslicht zag.

Het palmares van Marulanda is - op zijn zachtst gezegd - indrukwekkend; hij veranderde een paar dozijn bewapende boeren (48, om precies te zijn) in een organisatie van ettelijke duizenden leden die de langstdurende en grootste opstand in Zuid-Amerika hebben georganiseerd. Sinds de jaren '80 hielden de rebellen zich ook bezig met drugshandel om hun activiteiten te financieren. Andere geldbronnen waren / zijn ontvoeringen voor losgeld en afpersing. De FARC is actief geweest in Colombia, Brazilië, Panama, Peru, Venezuela en Ecuador. Marulanda stierf op 26 maart aan een hartaanval in de Colombiaanse jungle, 77 jaar oud. Nu pas werd het nieuws bekendgemaakt. Net zoals die andere communistische jungle-guerilla, de notoire Pol Pot, heeft Muralanda zich nooit voor het gerecht hoeven te verantwoorden.

Sydney Pollack: that's a wrap


Amerikaans cineast Sydney Pollack heeft vandaag, op 73-jarige leeftijd, afscheid genomen van dit ondermaanse. Hij stierf aan de gevolgen van kanker, een kwaal die bij hem 10 maanden geleden werd vastgesteld.

Pollack zal vooral bekend blijven als de regisseur van Out of Africa uit 1985, waarin hij Meryl Streep en Robert Redford tegen een majesteuze Keniaanse achtergrond filmde. De film werd elf keer genomineerd voor een Oscar en won er zeven, waaronder 'beste regisseur' en 'beste film'. Maar ook klassiekers zoals Tootsie (1982), met een travestiete Dustin Hoffman en The Way We Were (1973) staan op zijn imposante curriculum vitae.


Hollywood zat Sydney Pollack duidelijk onder de huid, en ook als producer en acteur was hij erg actief. Zo producete hij het recente Michael Clayton (2007) en zag er geen graten in zelf een rolletje mee te spelen.


De New York Times publiceerde een uitgebreid overlijdensbericht.

zondag 25 mei 2008

Ernst Stuhlinger : Operation Paperclip

Dr. Ernst Stuhlinger (foto midden) is overleden; hij was een Duits atoomgeleerde, vanaf 1939 betrokken bij het Duitse atoomprogramma. Tussen 1941 en 1943 zat hij aan het Oostfront, maar dan werd hij teruggeroepen om te gaan werken bij de beroemde Dr. Wernher von Braun in het Noord-Duitse Peenemünde, waar het rakettenprogramma van de nazi's liep, dat zulke technologische snufjes als de V1 en V2 (de beruchte Vergeltungswaffe) voortgebracht heeft. Eerst moest hij wel 1.000 km te voet (!) terug naar het westen lopen. Later zou hij beweren dat zijn vordering om in het team van Dr. von Braun te werken waarschijnlijk zijn leven had gered. Na de Duitse nederlaag werd hij, samen met von Braun en 125 andere Duitse wetenschappers, in het kader van Operation Paperclip naar de VS gehaald om daar te gaan werken voor de overwinnaar.

In 1955 werd hij genaturaliseerd tot Amerikaans staatsburger. In de VS werkte hij mee aan de ontwikkelingen van de Redstone-, Jupiter- en Pershing-raketten (een voorbeeldje: een PershingIa was een surface-to-surface missile, uitgerust met een kernwapen met een kracht van 400 kiloton TNT en een bereik van 740km - ter vergelijking: Hiroshima had een kracht van tussen de 13 en 16 kiloton...), alsook aan het NASA-rakettenprogramma. Ook in de eerste bemande Amerikaanse ruimtevlucht met Alan Shepard op 5 mei 1961 speelde Stuhlinger een rol. Hij wordt beschouwd als één van de pioniers van elektrische aandrijving. De geleerde stierf op 94-jarige leeftijd in het Amerikaanse Huntsville.

J. R. Simplot : De Amerikaanse frietkoning

John Richard Simplot - Jack voor de vrienden - heeft zijn laatste adem uitgeblazen. Op zijn 14e stopte hij met de school en ging hij zijn eigen weg. Simplot ging op een boerderij werken en kwam zo in de aardappel-business terecht (of de patattenindustrie, zo u wil). Tegen de Tweede Wereldoorlog was Jack Amerika's grootste leverancier van verse aardappelen; in de vroege jaren '60 werd zijn bedrijf - de J.R. Simplot Company - de hoofdleverancier van french fries (de halfbakken Amerikaanse poging tot frieten) van MacDonald's. In 2005 was hij goed voor de helft van alle frieten die de fastfoodketen serveert. In 1973 trok hij zich gedeeltelijk terug als CEO maar bleef nog tot 1994 voorzitter van de Raad van Bestuur; tot aan zijn dood was hij nog steeds Chairman Emeritus. Jack was de oudste miljardair die in de Forbes 400 (de lijst van de 400 rijkste Amerikanen) voorkwam. De Amerikaanse frietpionier werd 99.

Marie-Clémentine Solignac

Marie-Clémentine Judith Veyrac Solignac was vooral bekend omdat haar geboorte al een tijdje geleden was: 7 september 1894. Zij werd daardoor 113 jaar en was zo de oudste persoon van Frankrijk, tweede oudste van Europa en vierde oudste wereldburger. Volgens Wikipedia, een bron waar wij ondanks een kritisch oog graag op mogen vertrouwen, behoorde zij tot de Top-90 van Langst Levende Mensen Ooit. De Tijdloze 100 is het niet, maar toch... We doen het haar voorlopig nog niet na.

Om alles in mooi perspectief te plaatsen: in 1894 werden voor het eerst flesjes Coca-Cola verkocht en in Frankrijk brak de Affaire Dreyfus in alle hevigheid los. Nicolaas II werd tsaar van Rusland en in Hong Kong brak de Pest uit. Ook Aldous 'Brave New World' Huxley werd geboren, maar was blijkbaar uit minder taai hout gesneden van Marie_Clémentine Solignac, want reeds in 1963 kwam hij te gaan.

vrijdag 23 mei 2008

Cornell Capa : JFK for President

Cornell Capa is naar de eeuwige jachtvelden vertrokken. Capa - echte naam Cornell Friedman - werd in Budapest geboren en verhuisde op zijn 18 naar Parijs met zijn oudere broer, de foto-journalist en oorlogsfotograaf Robert Capa. In 1937 verhuisde hij naar New York om in de darkroom van Life Magazine te gaan werken. Na de oorlog door te hebben gebracht in de US Air Force werd hij vanaf 1946 opgenomen als staffotograaf bij Life. In 1954 werd zijn oudere broer gedood een landmijn in de vroege jaren van de Vietnamoorlog. Hetzelfde jaar nog ging hij bij Magnum Photos, het agentschap dat mee door zijn broer opgericht was. Vanaf 1967 begon hij met een reeks tentoonstellingen en boeken met als titel The Concerned Photographer, die in 1974 zouden leiden tot het International Center of Photography in New York. Eén van zijn gekendste werken is JFK for President, een reeks foto's van de presidentiële campagne van JFK van 1960 die hij voor Life Magazine nam. Capa overleed in New York, op 90-jarige leeftijd.

woensdag 21 mei 2008

Brian Keenan : IRA Quartermaster General

Brian Keenan is overleden. Keenan was een beroemd / berucht lid van het Irish Republican Army. In 1970 of 1971 kwam hij bij het IRA terecht, waar hij vrij snel opklom en in augustus 1971 het al tot Quartermaster van de Belfast Brigade had geschopt. Keenan was een actief lid, dat mee bomaanslagen organiseerde in Belfast en naar het buitenland reisde om politieke contacten te leggen en om wapens te smokkelen. Hij onderhield contacten in Oost-Duitsland, Lybië, Libanon en Syrië. In '72 sloot hij een wapendeal met Khaddafi, om in '73 de verantwoordelijke te worden van de bomcampagne van het IRA in Engeland. Het was ook toen dat hij Quartermaster General werd (eigenlijk de verantwoordelijke voor de bewapening). In 1979 werd hij opgepakt en verdween hij in de gevangenis tot '93, waarna hij toetrad tot de Army Council van het IRA. Bijna de helft van zijn IRA-jaren bracht hij in de gevangenis door. In het vredesproces van Noord-Ierland speelde hij ook nog een belangrijke rol als tussenpersoon. In 2005 legde hij zijn functies neer ten gevolge van een slechte gezondheid. Keenan overleed aan kanker; hij werd 66.

Marcella Van Hoecke : Het laatste Gentse Begijntje

In het Gentse rust- en verzorgingstehuis Avondvrede is Marcella Van Hoecke overleden; ze was de laatste begijn van Gent. Van Hoecke werd net geen 100 jaar; in 1935 trad ze binnen in het begijnhof Onze-Lieve-Vrouwe ter Hoyen. Ook haar 3 tantes waren begijnen. Van 1956 tot 1988 was ze Conventjuffrouw (overste) van het Convent Onze-Lieve-Vrouwe ter Bloemen. Van 1968 tot 1994 bestuurde ze als Grootjuffrouw ter Hoyen en was ze kosteres in de kerk. Vanaf 1994 zat ze in het rust- en verzorgingstehuis. Marcella verdiende haar kost met borduurwerk. 'Per borduurwerkje verdiende ik tussen 50 en 55 frank', vertelde ze in 2005. 'We kregen ook geld van mensen om voor hun overleden familieleden te bidden.' Begijnen gingen 3 keer per dag naar de mis, de 1e keer om half zes 's morgens.Vlaanderen telt nog 13begijnhoven, die door de Unesco als werelderfgoed zijn erkend. Met het overlijden van Marcella komt er een einde aan 800 jaar begijnenleven te Gent.

Bert André: Wachtend Op Godood

Acteur Bert André is ons vannacht, op 66-jarige leeftijd, ontvallen. Hij stierf aan de gevolgen van leukemie.

André speelde in meer dan 150 films en TV-series, grote en kleine rollen. Bij kenners van de volksere vormen van vermaak zal hij voor altijd te boek staan als de gefrustreerde buurman in Flodder, die met Tatjana Simic enkele deuken de carrosserie van zijn gezinswagen maakte. "Buurman, wat doet u nu?" vroeg zij zich toen luidop af en filmgeschiedenis werd geschreven.

Toch was Bert André in de eerste plaats een groot theateracteur die jarenlang aan de Koninklijke Vlaamse Schouwburg verbonden was. Zijn opvallende (of, zo u wil, aartslelijke) karakterkop leende zich uitstekend tot grootse vertolkingen in zowel Shakespearedrama's als absurde toneelstukken van Beckett, Pinter of andere Ionesco's. In het geheugen van Pathetic Joe staat zijn even verbitterde als tedere interpretatie van de monoloog Eerste Liefde (Samuel Beckett) voor eeuwig gegrifd.

Zijn dochter, Sandrine, speelt momenteel de bitch in een populaire televisie-serie op VTM. Andere tijden...

dinsdag 20 mei 2008

Jeff Bodart : De punker-chansonnier

Jean-François Bodart - alias Jeff Bodart - is niet langer onder ons. De Carolo begon begin jaren '80 muziek te maken in het punkgroepje Spasmes; met het groepje Aphrodisiax bracht hij zijn eerste single uit: Sex Symbole. Met de twaalfkoppige band Les Gangsters d'Amour verwierf Bodart in 1985 zijn bekendheid in Wallonië en zelfs ver daarbuiten. In de jaren '80 brachten zijn verschillende nummers uit, waaronder Bonnie & Clyde, S.O.S. Barracuda en Meurtre à Hawaï. Hun eerste plaat kwam uit in 1986 en heette Les Gangsters d'Amour ne mentent jamais, in 1989 volgde een tweede album genaamd Spirito. De band was vooral populair voor het spectakel, maar in 1991 stopten ze ermee. Bodart ging vanaf dan zijn eigen weg. In het voorjaar van 2008 kreeg hij een beroerte waardoor hij in het ziekenhuis moest worden opgenomen. Daar kreeg hij later opnieuw een beroerte. Hij werd in een kunstmatige coma gebracht waaruit hij niet meer ontwaakte. Jeff overleed op 45-jarige leeftijd. Hij bleef ook na zijn dood populair; op Jazz Brussels prijkte zijn naam nog op de affiche, hoewel hij toen al zijn laatste adem had uitgeblazen.

Brigadier Balraj : De Tamil Tijger

Brigadier Balraj (echte naam: Balasegaram Kandiah, hier op de foto in actie in het midden) is gestorven na een hartaanval. Hij was één van de oudere en belangrijkere bevelhebbers van de Tamil Tijgers (officiëel de Liberation Tigers of Tamileelam). In 1991-'93 en 1995-'97 voerde hij het bevel over de Charles Anthony Brigade. Hij was een expert in verschillende oorlogsdisciplines, waaronder psychologische oorlogsvoering. Eén van brigadier Balraj's beroemdste wapenfeiten was tijdens het Tamil-offensief van de Elephant Pass, in maart 2000, waar de Zeetijgers (de waterafdeling van de Tamil Tijgers) zich een weg baanden / vochten door een grote Sri Lankaanse vloot die hen de pas probeerden af te snijden om vervolgens een 1.200 man te droppen bij de achterhoede van het Sri Lankaanse leger. In 2003 had hij al een hartoperatie ondergaan, maar zelfs tijdens zijn herstel bleef hij aan het front verschijnen. De Tijgerbrigadier werd 42.

maandag 19 mei 2008

Robert Mondavi: Californische wijnpionier

De man die de Californische wijn op de wereldkaart zette is op 94-jarige leeftijd overleden. Hij ligt aan de basis van het mondiale succes van de wijnen van de Napa Valley, even ten noorden van San Francisco.

De grandste cru uit zijn aanbod was de Opus One. Die ontwikkelde hij in 1979 samen met Baron de Rothschild, eigenaar van het beroemde Bordelese wijndomein Mouton-Rothschild.

Voor de rest moest Mondavi niet rekenen op te veel medewerking van de Chauvinistische Franse wijnboeren. Toen Mondavi in 2000 een lapje grond wou kopen in de Languedoc om daar wijndruiven te gaan verbouwen leidde dat tot straatprotesten tegen wat de Fransen beschouwden als neokolonialisme.

Wat er ook van zij, governator Arnold Schwarzenegger omschreef Mondavi als "a true Californian legend" en heeft daar waarschijnlijk gelijk in. De zoon van Italiaanse inwijkelingen begon in 1966 "from scratch" met zijn eigen wijnteelt in Napa Valley. Dat wijndomein draait tegenwoordig een jaarlijkse omzet van 20 miljard dollar. Mondavi verkocht zijn bedrijf in 2004 aan Constellation Brands voor 1,3 miljard dollar.

woensdag 14 mei 2008

Robert Rauschenberg: collages en combine art




Eén van de belangrijkste Amerikaanse artiesten van de twintigste eeuw, Robert Rauschenberg is op 82-jarige leeftijd overleden. Hij stierf thuis nadat hij een longontsteking opliep. Rauschenberg was schilder, beeldhouwer, choreograaf en fotograaf.

Hij maakte vooral furore in kunstmiddens met zijn “combine paintings”, waarbij hij dagelijkse voorwerpen combineerde met schilderijen: hij vergreep zich aan autobanden, fietsen, beddengoed en een occasionele opgezette geit.








Bekende werken


Het meest controversiële werk van Rauschenberg was misschien wel “Erased De Kooning” waarbij hij een werk van een van zijn eigen helden Willem De Kooning, helemaal uitgomde. Hij koos het werk dat hij zou uitwissen samen met De Kooning: voorwaarde was dat het geen potloodtekening zou zijn (te gemakkelijk uit te wissen) en dat het geen ‘mislukt’ kunstwerk van De Kooning zou zijn, maar een echt kunstwerk. Het kostte Rauschenberg uiteindelijk bijna een maand om het werk van een van zijn voorbeelden uit te gommen.









“Bed” is de bekendste Combine painting van Rauschenberg. Hij spijkerde een oud laken, een oud kussen en een oude sprei op een frame, krabbelde daarop met een pen en overgoot het geheel daarna met verf. Klein detail: Rauschenberg gebruikte zijn eigen bedlinnen voor dit werkje, naar het schijnt omdat hij geen geld had om een doek te kopen.









Rauschenberg ontwierp, in navolging van tijdsgenoot Andy Warhol (die voor onder andere Velvet Underground en Rolling Stones werkte), ook hoezen voor bekende artiesten. Zijn ontwerp voor de hoes van Speaking in Tongues van Talking Heads kaapte een Grammy Award weg.








Videofragment: Rauschenberg over de Erased De Kooning


dinsdag 13 mei 2008

Bernardin Gantin : De Boom van Ijzer

Zijne Eminentie Bernardin Kardinaal Gantin is naar zijn schepper vertrokken. Hij is de enige zwarte die ooit zo hoog geklommen is in de katholieke hiërarchie. Gantin was afkomstig uit Toffo, in Benin; zijn naam betekent Ijzerboom (gan = boom, tin = ijzer), wat ook zijn wapenschild verklaard. Een priester sinds 1951, werd Gantin in 1957 tot bisschop van Tipasa (Mauretanië) gewijd door kardinaal Eugène-Gabriel-Gervais-Laurent Tisserant. In 1960 werd hij aartsbisschop van Cotonou, gevolgd door het ontvangen zijn kardinaalshoed uit de handen van wijlen paus Paulus VI. Door Johannes Paulus I werd hij benoemd tot voorzitter van de Pontificale Raad Cor Unum en in het conclaaf na het korte bewind van Johannes Paulus I werd hij zelfs beschouwd als één van de papabili. Onder Johannes Paulus II werd hij van 1984 tot 1998 hoofd van de Congregatie van Bisschoppen en van 1993 tot 2002 Decaan van het College der Kardinalen, een post die hij opgaf om zich terug te trekken in Benin. Gantin stierf 5 dagen nadat hij 86 was geworden.

Sheikh Saad al-Sabah : De emir van 10 dagen

Sheikh Saad al-Abdullah al-Salim al-Sabah is komen te gaan. Gedurende 10 dagen (15 tot 24 januari 2006) was al-Sabah de emir van Koeweit, voor hij werd afgezet door het parlement. al-Sabah speelde in de Eerste (eigenlijk de Tweede) Golfoorlog een belangrijke rol als premier van Koeweit (een post die hij tussen 1978 en 2003 bekleedde). Hij weigerde elk compromis met de binnengevallen Irakezen en met Yasser Arafat en wou alleen praten over de bevrijding van Koeweit. Sinds 1978 was hij kroonprins, maar er groeiden steeds meer twijfels over zijn nakend emiraat door zijn problemen met zijn ingewanden en kanker. Op de begrafenis van zijn voorganger verscheen hij gekluisterd aan een rolstoel. Hij kon nauwelijks handen schudden en ging nooit naar het parlement om zijn eed af te leggen. Hoewel uiteindelijk bereid om het emiraat op te geven, stemde het parlement hem tenslotte gewoon weg. Hij werd opgevolgd door zijn verre neef Sabah al-Ahmad al-Jaber al-Sabah, die prompt zijn eigen broer aanstelde als kroonprins, waarmee hij brak met de traditie dat de emirs afwisselend uit de clans Salem (van Sheikh Saad) en Jaber (van Sabah al-Ahmad). Sheikh Saad kreeg een hartaanval tijdens een diner. De voormalige emir werd 78.

John Phillip Law : Pygar is no more

John Phillip Law is overleden. De Amerikaanse acteur, die in meer dan 100 films heeft meegespeeld, is vooral bekend van zijn rol als Pygar, de blinde engel die in Barbarella (1968) met Jane Fonda het nest mocht inkruipen (letterlijk dan in dit geval). Een andere van zijn bekendere rollen is die van nieuwslezer Robin Stone in The Love Machine (1971). Law had succes bij de dames en werd een sekssymbool van de jaren '60; hij was onder meer een VIP-gast in het Playboy Mansion en Hollywood. Alhoewel hij het nooit tot superster schopte, werd hij een populaire actieheld, en dan vooral in Italië, waar hij meespeelde in science fiction, fantasy, comedy, westerns drama's en oorlogsfilms. Naast de klassieker Barbarella hebben nog enkele andere van Law's films een cultstatus bereikt, zoals Danger: Diabolik (1968), The Golden Voyage of Sinbad (1974), Death rides a horse (1968, samen met Lee Van Cleef, zie foto boven), Attack Force Z (1982, met de toen nog relatief onbekende acteurs Mel Gibson en Sam Neill) en The Russians are coming, the Russians are coming (1966). In 2001 verscheen hij nog op het witte doek in CQ, het regiedebuut van Roman Coppola (zoon van Francis Ford Coppola), een hommage aan de Italiaanse spy/scy fi B-films, waarin Law zo'n prominente rol had gespeeld.


Hier alvast het nestfragmentje uit Barbarella (zowaar met Spaanse ondertitels):

maandag 12 mei 2008

Irena Sendlerowa : De engel van het Getto

Irena Sendlerowa is overleden, een Poolse verzetsstrijdster die tijdens de Tweede Wereld 2.500 kinderen redde uit het Getto van Warschau (hier rechts).














Met een twintigtal helpers slaagde ze erin om alle kinderen weg te smokkelen in ziekenwagens, via de riolen en zelfs onder haar rok. Ze zorgde voor valse paspoorten en plaatste ze in pleeggezinnen, kloosters en weeshuizen. Senderlowa maakte ook een lijst met gecodeerde namen van alle kinderen, in de hoop ze na de oorlog te kunnen herenigen met hun familie. Ze werd opgepakt door Gestapo en gefolterd, maar nooit gaf ze enige informatie vrij over het verzet of de kinderen. Irena werd op de dag van terechtstelling gered door verzetslieden die erin geslaagd waren om SS'ers om te kopen die de wacht hielden aan de gevangenis. De kranige weldoenster werd 98.

vrijdag 9 mei 2008

Frans Huon : En de Witte bleef in Hoegaarden

Frans Huon, burgemeester van Hoegaarden, is overleden. De CD&V'er zetelde al sinds 1970 in de gemeenteraad; in 1976 werd hij schepen en sinds 1992 was hij onafgebroken burgemeester en daarenboven provincieraadslid in de periode 1991-2000. Het was onder zijn bewind dat Inbev besloot om het Hoegaardse witbier in Jupille te gaan brouwen, maar daar later op terugkwam omdat het toch maar niet lukte om aldaar een deftige Hoegaarden uit de ketel te krijgen. Huons laatste publieke optreden was op 20 april, bij de inhuldiging van de vernieuwde brouwerij op de Open Brouwerijendag, waar de burgervader zich heel enthousiast toonde over de terugkeer van de Witte. "De verhuis van de brouwerij naar Jupille had immers de ziel uit ons dorp gehaald," aldus nog Huon. Hij overleed in Gasthuisberg aan een slepende ziekte.

Geneviève Mukangoya : Levend verbrand in Rwanda

Het verkoolde lichaam van Geneviève Mukangoya is teruggevonden in haar woning in Muhanga; ze werd levend verbrand door dorpelingen die vreesden dat zij hen zouden aanklagen voor de Gacaca, een semi-traditionele volksrechtbank. Tijdens de genocide van 1994 verloor ze al haar kinderen en werd haar familie gedecimeerd. Zes inwoners van het dorp, tussen 24 en 77 jaar oud, hebben al bekentenissen afgelegd. Eulade Nsabimana, één van de daders en een zeventiger, gaf toe dat ze haar op het bed hadden vastgebonden, kerosine over haar hadden gegoten en haar vervolgens in brand hadden gestoken. De zes zijn allemaal buren van het slachtoffer en zouden medeplichtig zijn in het plunderen van de goederen van de slachtoffers tijdens de genocide - Geneviève beschuldigde enkele van hen ook van de moord op haar familie. De dood van Mukangoya staat niet alleen; sinds 1995 zijn er 166 gelijkaardige gevallen.

donderdag 8 mei 2008

Murray Jarvik : De nicotinepleister

De Amerikaan Murray Jarvik is gestorven. Jarvik ontwikkelde in de jaren '90 samen met zijn UCLA-collega Jed Rose een pleister die rechtstreeks nicotine toediende via de huid. Zo werd het effect van een gebrek aan nicotine getemperd, wat een belangrijk hulpmiddel zou worden voor sommige mensen die proberen te stoppen met roken. Jarvik startte zijn onderzoek naar de opname van tabak via de huid met een studie van de handen van tabaksboeren. Omdat hij en zijn collega geen toelating kregen om experimenten uit te voeren, speelden ze zelf als proefkonijn. Vanaf 1992 was de nicotinepleister in de Verenigde Staten verkrijgbaar op voorschrift. Vier jaar later kon het middel overal vrij verkocht worden. Jarvik werd 84; hij kampte al jaren met hartproblemen.

François Sterchele: live fast, score goals, die young

De 26-jarge spits van Club Brugge en de rode duivels, François Sterchele is omgekomen bij een verkeersongeval in Vrasene. Hij reed met zijn Porsche aan een "onaangepaste snelheid" tegen een boom. Sterchele gold als een van de grote talenten van het Belgische voetbal. Zijn dood doet terugdenken aan die van Ludo Coeck, die ook te vroeg heenging na een dodelijk verkeersongeval.

Vorig seizoen werd Sterchele, die toen uitkwam voor Germinal Beerschot, nog topschutter in de Belgische competitie, hij scoorde 21 stuks. Ook bij zijn vorige Clubs Kelmis, Oud-Heverlee Leuven en Charleroi, was hij een garantie voor goals. Dit jaar vond hij bij zijn nieuwe werkgever, Club Brugge, ook nog 11 keer de weg naar de netten. In maart 2007 werd hij door bondscoach René Vandereycken voor het eerst opgeroepen bij de Rode Duivels, tegen Portugal. Hij kwam vier keer in actie voor de Rode Duivels.

Leopoldo Calvo Sotelo: een korte maar beslissende passage

De gewezen Spaanse eerste minister Leopoldo Calvo Sotelo is op 82-jarige leeftijd in zijn woning nabij Madrid overleden. Don Leopoldo was maar even premier van zijn land, maar Zapatero beschouwt zijn passage als "beslissend". De conservatieve liberaal was premier van Spanje van februari 1981 tot december 1982.

Calvo Sotelo was waarschijnlijk de minst bekende van de vijf premiers die Spanje kende sinds de Franco-periode. Dat is echter vooral te wijten aan de korte periode dat hij aan de macht was. Spanjekenners leggen echter de nadruk op zijn grote verdienste om de laatste stuiptrekkingen van het totalitaire regime te onderdrukken. De legertop was tot voor de passage van Calvo Sotelo immers nog vrij opstandig en willekeur regeerde in de militaire rechtbanken. Daar stelde hij paal en perk aan. Don Leopoldo loodste Spanje ook de NAVO binnen.

Een verstoorde eedaflegging.

De beëdiging van Calvo Sotelo werd verstoord door een couppoging van gewapende leden van de Guardia Civil onder leiding van luitenant-kolonel Antonio Tejero. Hij stormde met zijn troepen het Spaanse parlement binnen en gijzelde een tijdje de aanwezige volksvertegenwoordigers. De militaire opstand werd vrij makkelijk neergeslagen, en twee dagen later werd Calvo Sotelo officieel premier. Een premierschap dat echter nog geen twee jaar zou duren, want door interne strubbelingen binnen zijn partij moest hij vervroegde verkiezingen uitschrijven, die gewonnen werden door de socialist Felipe Gonzalez.

maandag 5 mei 2008

Hugh Bradner : Van Los Alamos naar het wetsuit

Hugh Bradner is na een slepende ziekte overleden. Van 1943 tot 1946 werkte hij aan het Manhattan Project in Los Alamos dat de atoombom ontwikkelde, waar hij de plannen van het materiaal voor de nieuwe laboratoria en delen van de stad Los Alamos onder zijn hoede had. Van 1946 tot 1961 behoorde hij tot de onderzoekers van het Radiation Lab aan de Universiteit van California, waar hij meewerkte aan de fusiebom. Daarnaast had hij een passie voor de oceaan; Bradner hield van zeilen en diepzeeduiken en was één van de eerste Amerikanen die een diepzee SCUBA-duik waagde. In 1951 besloot hij wat 'tijd in het weekend' te spenderen om de duikuitrustingen voor de marineduikers te verbeteren, wat hem tot één van de pioniers van het wetsuit maakte. Hij spitste zich toe op een design voor een wetsuit voor militaire onderwaterzwemmers en ontwierp een schuimpak van een unicelulair materiaal, neopreen. Bradner werd 92.

zondag 4 mei 2008

Fred Baur: Pringles bij de vleet


Op 89-jarige leeftijd overleed de uitvinder van de verpakkingsmethode van de befaamde Pringles Chips. In 1966 slaagde de mens erin om chips zo te versnijden en op te stapelen dat ze in een cilindervormige verpakking pasten.


Fred Baur, zo heet de verpakkingstechnicus, was zo trots op zijn verwezenlijking dat zijn asse begraven werd in een aangepaste verpakking. Schudden voor gebruik...

donderdag 1 mei 2008

J.J. Voskuil : soap voor intellectuelen

Na een volgens zijn echtgenote Lousje Voskuil Haspers ‘uitzonderlijk moedig gedragen’ ziekte koos J.J. Voskuil de ‘Dag van de arbeid’ uit voor een waardig einde van zijn leven.

Voskuil die grote bekendheid verwierf met zijn uit zeven delen bestaande megaroman ‘Het Bureau’ wordt aanstaande donderdag op de begraafplaats Oud Eik en Duinen in zijn geboorteplaats Den Haag ter aarde besteld.

Johannes Jacobus Voskuil, Han voor intimi, werd op 1 juli 1926 geboren als oudste zoon van Klaas Voskuil, hoofdredacteur van Het Vrije Volk, het dagblad van de Partij van de Arbeid. Na zijn middelbare school studeerde hij korte tijd economie en vervolgens Nederlandse taal- en letterkunde. In 1957 trad hij in dienst bij het Instituut voor Dialectologie, Volks- en Naamkunde, het huidige Meertens Instituut, dat hij vereeuwigde in zijn romancyclus Het Bureau waarin Voskuil zelf, onder de naam Maarten Koning de hoofdrol speelt. Het eerste deel van Het Bureau verscheen in 1996, het laatste in het jaar 2000. Met het verschijnen van Het Bureau ontstond er een kleine rage in literair Nederland. De romancyclus werd wel betiteld als een 'soap voor intellectuelen', en er werd gesproken van 'Voskuilgekte'.


Voskuil was een begenadigd waarnemer en stilist met een onbedwingbare behoefte rekenschap af te leggen over al zijn daden. Daaraan dankt de Nederlandse literatuur een serie prachtige en onnavolgbare romans.

Philipp von Boeselager : De laatste van 20 juli

Philipp Freiherr von Boeselager is overleden. Hij was de laatste overlevende van het complot van 20 juli 1944, een samenzwering van hooggeplaatste officieren bij de Wehrmacht om Adolf Hitler te vermoorden. Zijn rol was om de troepen onder zijn bevel (die niets van het complot wisten) op te dragen om hun frontlinies in Oost-Europa te verlaten en met geconfisceerde paarden naar Berlijn te marcheren, om er cruciale gedeeltes van de stad te bezetten na de dood van Hitler. De aanslag mislukte, maar von Boeselager werd op tijd geïnformeerd en slaagde er nog in om rechtsomkeer te maken met zijn cavalerie voor er iemand argwaan kreeg.
In 1943 was er al eens een poging geweest om Hitler en Himmler te vermoorden; Boeselager kreeg een Walther PP in zijn handen gestopt waarmee hij de twee moest vermoorden tijdens een strategische ontmoeting met de troepen van veldmaarschalk Günther von Kluge (ook een tegenstander van Hitler). Op het laatste moment ging Himmler echter niet mee en het plan werd afgeblazen omdat er teveel risico bestond dat Himmler Hitler kon opvolgen als die zou sterven. Tot zijn dood (hij werd 90) bleef von Boeselager het pistool bijhouden.